Page 217 - Flyer & Magic Sword

เหว่ยชิง ตะโกนท้าทายเสียงกังวาน ไอ้โจรจ้องมองอย่าง

ประหลาดใจแถมดันถือไม้พลองมาท้ารบ มันยิ้มเย้ยหยัน

"ข้านึกอยู่แล้วว่าเจ้าต้องกลับมา ข้าก าลังนอนรอเจ้าอยู่ไงละ

ทีนี้เจ้าจะได้นอนตายตาหลับซะที"

ลู่ฮุ่ย พูดข่มขวัญออกไป ทั้ง ๆ ที่ใจมันก็สับสน เพราะว่าปกติ

คนที่โดนมีดบินใบไผ่ของมันปักอกไม่ตายทันที ก็มิอาจลุกเดินได้

แต่นี่มีแต่คราบเลือดบนเสื้อขาดๆ ที่เดิมแต่บาดแผลที่เห็นกลับแห้งสนิท

แถมกลับมากับไม้พลองยาวๆ มันจะเอายังไงกันแน่"

แต่เหว่ยชิงไม่รอให้มันคิดมาก เขาเปิดเกมบุกพุ่งเข้าใส่ทันทีทั้ง ๆ
ที่มันยังนอนอยู่ พุ่งพลองไม้ไผ่ เข้ากระแทกใบหน้ามัน แต่มันเบี่ยงตัว

หลบได้ทัน มันฟันกลับมาก็ไม่ถนัดนัก เพราะว่าติดไม้พลองอันใหญ่ยาว

บังตัว เหว่ยชิงไว้ได้อย่างดี

พอมันฟันมาติดไม้ไผ่ เหว่ยชิงก็ใช้ไม้ไผ่งัดร่างของ ไอ้โจรบ้า

ลอยกลิ้งตกลงมาสู่พื้นเบื้องล่าง แบบไม่ทันระวังตัวนี่มันเพลงดาบ

อะไรกัน น่าล าคาญ

เหว่ยชิงโผลงมาฟาดซ ้า แต่มันก็ใช้ดาบตั้งรับไว้ได้ มันครุ่นคิดว่า

หากได้จังหวะฟันเต็มๆ แรง ไม้ไผ่แค่นี้ก็ขาดกระเด็น เหว่ยชิง จะรอดไป

ได้อย่างไร