Page 344 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 344
ภาพที่ 309 เทวรูปพระวิษณุจตุรภุช พบที่เขาพระเหนอ อ าเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา
จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระนคร
ไม่ไกลมากนักจากอ าเภอตะกั่วป่า ที่เขาพระนารายณ์ อ าเภอกะปง จังหวัดพังงา ได้พบ
88
จารึกซึ่งเป็นภาษาทมิฬของอินเดียภาคใต้ มีอายุราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 14 (ภาพที่
310) มีข้อความว่า “สระชื่อศรีอวนินารณัม ซึ่ง…รวรรมันคุณ…ได้ขุดเองใกล้ (เมือง) นงคูร อยู่ใน
การรักษาของสมาชิกแห่งมณิครามแลของกองทัพระวังหน้ากับชาวไร่ชาวนา...” ศาสตราจารย์
89
ยอร์ช เซเดส์ (George Cœdès) ได้อ้างความเห็นของนิลกันทะ ศาสตรี (Nilakanta Sastri) ว่า
เป็นจารึกที่แสดงให้เห็นถึงกิจการของสมาคมพ่อค้าแห่งอินเดียภาคใต้ เนื่องจากค าว่านงคูร
(Nangur) คือชื่อหมู่บ้านในแคว้นตันจอร์ (Tanjore หรือ Tanjavur) รัฐทมิฬนาดู (Tamil Nadu)
ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดีย ส่วนมณิครามหรือ “มณิกกิรมัม” (Manikkiramam) คือชื่อ
90
สมาคมพ่อค้าในหมู่บ้านนั้น ต่อมาปีเตอร์ ฟรานซิส จูเนียร์ (Peter Francis, Jr.) เสนอว่าเป็น
91
จารึกของสมาคมพ่อค้าลูกปัด เพราะค าว่า “มณิ” คือ แก้วมณี หรือหินมีค่า หรือลูกปัด (ภาพที่
311) และที่เขาพระนารายณ์นี้ก็ได้พบกลุ่มประติมากรรมในศาสนาพราหมณ์ที่มีรูปแบบคล้าย
92
ศิลปะอินเดียภาคใต้ และน่าจะมีอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ 14 ด้วย (ภาพที่ 312)
338
