Page 51 - วิศวกรรมสาร ปีที่ 76 ฉบับที่ 2 เมษายน - มิถุนายน 2566
P. 51
“คุยเฟื่อง เรื่องวันวาน” ของคณะวิศวกรรม ในแต่ละรั้วมหาวิทยาลัย
ก่อตั้งมาแล้วประมาณ 44 ปี เหตุผลที่ตั้งขึ้นมาเพื่อที่จะ
ผลิตครู อาจารย์ ที่สามารถถ่ายทอดองค์ความรู้และสอน
วิศวกรโยธา แล้วก็สอนที่วิทยาลัยเทคนิค โดยหลักสูตรที่
ศึกษาสมัยนั้นเป็นหลักสูตรต่อเนื่องแบบ 2 ปี ไม่ได้มีการ
ไปฝึกงาน และเป็นช่วงที่มีการเว้นว่างจากการรับรอง
ทั้งใบประกอบวิชาชีพครูและใบประกอบวิชาชีพวิศวกร
แต่ปัจจุบันมีการเปิดการเรียนการสอนในระดับปริญญา
ตรี ปริญญาโท และปริญญาเอก ในสาขาวิชาวิศวกรรม
โยธาและการศึกษา โดยหลักสูตรปริญญาตรี วิศวกรรม
ศาสตรบัณฑิต (วศ.บ.) 5 ปี เป็นภาคทฤษฎี 4 ปี และ คอลัมนิสต์ : ในสมัยวันวานที่อาจารย์ศึกษา ในสมัยนั้น
ฝึกปฏิบัติสหกิจ 1 ปี โดยเมื่อส�าเร็จการศึกษาแล้ว มีการรับน้องอย่างไรบ้างครับและเมื่อเทียบกับปัจจุบันนี้
สามารถสอบเพื่อขอใบรับรองการประกอบวิชาชีพจาก เป็นอย่างไร มีอะไรที่ยังเหมือนเดิม และมีอะไรที่เปลี่ยนไป
สภาวิศวกร และ สามารถสอบเพื่อขอใบประกอบวิชาชีพ อย่างสิ้นเชิงบ้างครับ
ครุศาสตร์อุตสาหกรรมบัณฑิต ได้อีกด้วย อาจารย์ ดร.ศิริพัฒน์ : การรับน้องของภาควิชา
คอลัมนิสต์ : หากจะให้อาจารย์เล่าถึงความโดดเด่น ครุศาสตร์โยธา คิดว่าเป็นการรับน้องที่อบอุ่นมาก รุ่นพี่
ของคณะฯ ช่วงที่อาจารย์ศึกษา เมื่อเทียบกับมหาวิทยาลัย กับรุ่นน้องเหมือนเป็นพี่น้องกันจริง ๆ นับถือกันมาก สนิท
อื่น ๆ ที่เห็นได้ชัดเจน คืออะไรครับ กันมาก ท�าให้พวกเราช่วยเหลือกันตลอด ตอนเรียนรุ่นพี่
อาจารย์ ดร.ศิริพัฒน์ : นึกถึงตอนสมัยเรียนแล้ว ก็ช่วยติวให้รุ่นน้อง เรียนจบกันไปแล้วก็ไม่เคยลืมกัน
คิดว่าเข้าครุศาสตร์เป็นอะไรที่ง่าย ใช้ชีวิตแบบชิลๆ ยังมีพบปะพูดคุยกันและยังคอยช่วยเหลือเกื้อกูลกัน
แต่กลับตรงกันข้ามเลย ที่นี่เรียนหนักมาก สมัยนั้นมีการ ตลอด ส่วนการรับน้องในอดีตก็แตกต่างจากปัจจุบัน
สอบถึง 3 รอบ เนื้อหาเยอะมาก อาจารย์สอนเข้มข้น ตอนเช้า พอสมควร อาจจะเป็นเพราะช่วงสถานการณ์โควิดด้วย
นั่งรถเมล์ไปโรงเรียน ต้องบันทึกเสียงใส่โทรศัพท์เพื่อ ที่ท�าให้นักศึกษาเกิดความห่าง และมหาวิทยาลัยก็ยกเลิก
จ�าสูตรต่าง ๆ จ�าแนวข้อสอบ ที่อ่านไว ทั้งไปและกลับ รับน้องมาเป็นเวลาหลายปี ทั้งยังเรียนออนไลน์ เพื่อน
เรียนหนักมาก จนความรู้มันฝังเข้าไปในหัวเอายังไงก็ บางคนยังไม่รู้จักชื่อกันครบเลย ยิ่งรุ่นพี่ไม่ต้องพูดถึง
ไม่ออก เรียกได้ว่าตอนเรียนนั้นพูดกับเพื่อนไม่รู้เรื่องพูด ท�าให้ผมเริ่มคิดถึงการรับน้องแล้ว เมื่อก่อนก็คิดว่า การ
อะไรก็เป็นเชิงวิศวกรรมไปหมด แถมยังมีวิชาสอนที่เป็น รับน้องนั้นไร้สาระ แต่มันท�าให้เรารู้จักกันเป็นพี่น้องกัน
เนื้อหาเกี่ยวกับโยธา ที่เราจะต้องไปดูตามไซต์งานแล้วน�ามา โดยไม่รู้ตัว หวังว่าเร็ว ๆ นี้คงจะได้เห็นนักศึกษารับน้อง
พรีเซนต์ให้อาจารย์ฟัง ในชีวิตแทบไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น กันเพื่อจะได้สานสัมพันธไมตรีกันมากขึ้น
เลย ต้องเรียนและติวเข้มตลอด รู้ตัวอีกทีก็พูดกับเพื่อน คอลัมนิสต์ : นอกจากเรื่องของประเพณีการรับน้อง
ไม่รู้เรื่องแล้วครับ แล้ว ยังมีประเพณีประจ�าปีหรือประเพณีที่โดดเด่นอะไร
บรรณาธิการ : ในสมัยที่อาจารย์ศึกษาอยู่ลักษณะ ที่อาจารย์ยังพอจ�าได้บ้างครับ และในปัจจุบันประเพณี
การแต่งตัว หรือเสื้อที่ใช้ในการเข้าห้องปฏิบัติการ (เสื้อช็อป) นั้นยังอยู่หรือไม่ หรือเปลี่ยนไปอย่างไรครับ
มีลักษณะเป็นอย่างไรครับ อาจารย์ ดร.ศิริพัฒน์ : ก็มีประเพณีแข่งเรือยาว
อาจารย์ ดร.ศิริพัฒน์ : เสื้อช๊อปคิดว่าเป็นช็อปที่เท่ นะครับ เชียร์กันแบบสนุกสนานมากครับคลองบางเขน
มาก เห็นครั้งแรกรู้สึกว้าวมาก เวลากลับบ้านต่างจังหวัด ข้างคณะ พวกเราก็คอยเชียร์คนให้เรือล่ม แล้วก็รอนั่ง
จะใส่ตลอด ใส่ไปเดินอวดสาว ๆ คิดว่าเท่ ข้างหลังก็มีปัก ข�าอย่างเดียว ตามรูปประกอบครับ
ครุศาสตร์โยธา คอเสื้อก็ไม่เคยเอาลง ตลอดระยะเวลา
ที่เรียน แขนเสื้อก็ปักโลโก้เทคนิคไทยเยอรมัน
วิศวกรรมสาร 51
ปีที่ 76 ฉบับที่ 2 เมษายน - มิถุนายน 2566
