Page 240 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 240
ส าหรับหม้อมีพวยหรือ “กุณฑี” (kendi) เป็นภาชนะที่โดดเด่นประเภทหนึ่งของ
105
วัฒนธรรมทวารวดี ซึ่งน่าจะมีต้นแบบมาจากหม้อกุณฑีของอินเดีย โดยในประเทศอินเดียนั้นใช้
กุณฑีทั้งในชีวิตประจ าวันและใช้ในกิจพิธี ส่วนในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็ได้พบกุณฑีตามเมือง
โบราณสมัยแรกเริ่มประวัติศาสตร์หลายแห่ง เช่น ตราเกียว ออกแก้ว ประเทศเวียดนาม เมือง
106
108
107
109
นครบุรี ประเทศกัมพูชา เมืองไบก์ถาโน ประเทศเมียนมา และที่ประเทศอินโดนีเซีย
ในประเทศไทยก็ได้พบกุณฑี (ส่วนมากเป็นชิ้นส่วนพวยกา) เป็นจ านวนมาก (ภาพที่ 212) แต่
หม้อกุณฑีที่พบจากการขุดค้นเมืองโบราณสมัยทวารวดีในไทยมักไม่มีค่าอายุทางวิทยาศาสตร์
มาจ ากัดช่วงเวลาให้แคบลง แต่จะก าหนดกันอย่างกว้างๆ ด้วยการเทียบเคียงว่ามีอายุอยู่ในช่วง
สมัยทวารวดีเท่านั้น ซึ่งประเด็นนี้จ าเป็นจะต้องมีการตรวจสอบต่อไป
ภาพที่ 212 หม้อกุณฑีที่พบตามแหล่งโบราณคดีต่างๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ทั้งนี้ ดร.มิเรียม สต๊าร์ก (Miriam Stark) ได้จัดให้กุณฑีจากเมืองนครบุรี ประเทศกัมพูชา
เป็นภาชนะประเภทเด่นอยู่ในหมวดภาชนะเนื้อละเอียดมีสีนวล เรียกว่า “fine buffware” ก าหนด
110
อายุภาชนะกลุ่มนี้อยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 8 หรือ 9 ถึงพุทธศตวรรษที่ 12 ทั้งนี้ ดร.มิเรียม
สต๊าร์ก ยังกล่าวถึงผลการวิเคราะห์เนื้อดินของภาชนะ fine buffware ด้วยวิธี inductively–
couples plasma mass spectrometry (ICP–MS) พบว่าเนื้อดินของภาชนะกลุ่มนี้มีองค์ประกอบ
ที่แตกต่างกันมาก จึงสันนิษฐานว่าไม่น่าจะผลิตขึ้นเองในท้องถิ่น หากแต่เป็นสิ่งของที่น าเข้ามา
234
