Page 352 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย

แต่ละเตาเป็นเตาเผาภาชนะพื้นเมือง แต่ก็เหลือสภาพเพียงพื้นเตาที่เป็นรูปวงกลม
ขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1.3 – 1.5 เมตร โดยภายในมีช่องลมหรือช่องน าความร้อนรูปกากบาท
กว้าง 20 เซนติเมตร ลึกลงไปจากฐานเตา 20 เซนติเมตร ท าให้พื้นที่ในเตาถูกแบ่งออกเป็น

105
4 ส่วน โบราณวัตถุที่พบได้แก่
- ภาชนะดินเผาเนื้อดินธรรมดาแต่มีเนื้อละเอียด (fine grain earthenware) ไม่มีการ
เคลือบ (unglazed) จ าพวกกุณฑี, คนโท, จาน, หม้อก้นกลมปากหยักสองชั้น
(ภาพที่ 321)

- ภาชนะเนื้อดินสีขาว (white clay or kaolin) มีภาชนะแบบเดียวกับประเภทแรก

แต่มีกระปุกด้วย
- ก้อนดินเหนียว (เตรียมปั้นขึ้นรูป), ชิ้นส่วนดินเหนียวโครงสร้างเตา, หินดุ และแว
ดินเผา

ภาพที่ 321 คนโท มีลายเซาะร่องที่ไหล่ พบที่บริเวณพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช
(ที่มา: สุดาพร มณีรัตน์, น าชมพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ นครศรีธรรมราช

(กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2543), 27.)

ภาชนะประเภทเด่นของเตาปะโอคือ คนโทและกุณฑี มีทั้งสีแดง สีเหลือง และสีขาวนวล
(แบบนี้มีคุณภาพดีมาก) มักตกแต่งผิวภาชนะด้วยลายเซาะร่องเป็นเส้นลึกรอบไหล่, คอ หรือ

ปากภาชนะ และยังมีลายเขียนสีด้วย ลักษณะเด่นคือพวยกามีหลายแบบ เช่น แบบพวยยาว
เรียวแหลมตกแต่งด้วยกลีบดอกบัวรอบปากพวย หรือพวยการูปหัวสัตว์ หรือรูปคล้ายอวัยวะ

346