Page 55 - ผู้หญิงก้าวเดิน : มูลนิธิรักษ์ไทย
P. 55
ทางบ้านรู้สึกผิดหวังแต่ก็
เมื่อแยกตัวออกจากกลุ่ม กิจวัตรของเอจึงมี
เพียงไปโรงเรียนเสร็จกลับบ้าน ไม่ไปเถลไถล ไม่ได้ตำาหนิติเตียนเธอ
ที่ไหน เวลาผ่านไปหลายเดือนเธอก็ยังไม่รู้ว่า ทั้งยังเข้ามาช่วยแก้ปัญหา
ตัวเองตั้งครรภ์ จนเมื่ออายุครรภ์ย่างเข้า ด้วยความพยายามจะยุติ
7 เดือน ท้องเริ่มใหญ่ขึ้น สร้างความแปลกใจ การตั้งครรภ์ พาไปตรวจ
ให้กับพ่อแม่ว่าลูกสาวไม่ได้ไปเถลไถล ที่คลินิกแห่งหนึ่งที่น่าจะ
ที่ไหน แล้วตั้งท้องได้อย่างไร ช่วยได้ แต่อายุครรภ์ที่มาก
ขนาดนั้น มันสายไปเสียแล้ว
ทางออกเดียวที่ทำาได้คือ
ลาพักการเรียน จากนั้นพ่อพาเธอกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด คลอดลูกคนแรกที่นั่น
แล้วค่อยกลับมาเรียนต่อ
หลังคลอดลูก เอกลับมาเรียนที่โรงเรียนเดิมไม่ทัน จึงต้องย้ายไปเรียนพาณิชย์เอกชน
แห่งหนึ่ง พ่อกับแม่รับดูแลลูกชายคนโตของเธอโดยบอกกับเพื่อนบ้านว่าเป็นเด็กที่
ขอมาเลี้ยง ให้ลูกเรียกแม่ของเธอว่า “แม่” ส่วนเธอนั้นคือ “แม่พี่เอ” จนกระทั่งวันหนึ่ง
ที่ลูกพอรู้ความเริ่มพูดได้ เอถามลูกว่าเขามาจากไหน และแม้เด็กจะรู้ทั้งรู้ว่าเธอเป็นแม่
แต่ก็ยังบอกว่าแม่ของเธอเป็นแม่อยู่ดี
วันนั้นเอถึงได้ตัดสินใจเดินไปบอกพ่อว่าเธอไม่สนใจแล้ว ว่าพ่อจะมีหน้าตาอย่างไร
ในสังคม แต่ขอให้ลูกเรียกเธอว่า “แม่” ก็พอแล้ว ส่วนพ่อของลูกนั้น เธอไม่เคยบอกว่า
เป็นใครจนกระทั่งลูกโตจนเข้าพิธีอุปสมบทจึงได้พบกัน
ถล�ำลึก-ดิ้นรน-วนเวียนบ�ำบัด
พ.ศ. 2539 เออายุ 17 ปี พื้นที่ชุมชนคลองเตยที่เธออาศัยอยู่มีตำารวจลงพื้นที่ตรวจเข้ม
ราคายาเสพติดทุกชนิดพุ่งสูงขึ้นทุกวัน เฉพาะเฮโรอีนหนึ่งบิ๊กซึ่งขนาดเท่าหลอดพลาสติก
ใส่ยาอมแก้ไอ ราคาเคยอยู่หลักร้อย ค่อย ๆ ขยับขึ้นไปวันละร้อย จนเป็นวันละพัน
และราคาสูงสุดที่ 20,000 บาท
ผู้หญิงก้าวเดิน 53
