Page 60 - ผู้หญิงก้าวเดิน : มูลนิธิรักษ์ไทย
P. 60
เริ่มต้นใหม่บนหนทำงอันยำวไกล
เอเข้ามาร่วมงานกับมูลนิธิรักษ์ไทยเป็นเวลา 5 ปีกว่าแล้ว ตอนเข้ามาใหม่ ๆ ยังคงใช้
ยาเสพติดอยู่ แต่ที่นี่เปิดโอกาสให้คนทำางานปรับเปลี่ยนพฤติกรรม เพราะถือว่าเป็นโอกาส
ที่จะช่วยคนใช้ยาให้มีคุณค่ามีประโยชน์ต่อผู้อื่น เธอต้องต่อสู้กับตนเองพอสมควร
ต้องมีสติรับรู้เรื่องงานที่ทำา ไม่ใช้ยาในเวลางาน จนในที่สุดสามารถเลิกยาเสพติด
และทำางานรับผิดชอบตัวเองได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่แม่ไม่คิดว่าเธอจะทำาอะไรได้นานเท่านี้มาก่อน
จากการเข้ามาทำางาน เอมีโอกาสเข้าอบรมเรื่อง “เซลฟ์สติกมา” (self stigma) หรือ
การตีตราตนเอง ซึ่งจะมีกระบวนการให้ทบทวน คุยกันภายในตัวเองระหว่างฝั่งดี
กับฝั่งไม่ดีที่จะคุยกันจะถกเถียงกัน
เธอเชื่อว่าคนเรามีจิตใต้สำานึกที่ดี ไม่มีใครอยากโตขึ้นมาเป็นผู้ใช้ยา เพราะมันทำาร้าย
ครอบครัว สังคม และสุขภาพ การสนับสนุนข้อมูลและการปรับเปลี่ยนความคิด
นั้นสำาคัญ ซึ่งต้องอาศัยความเข้มแข็งจากตัวเอง แต่ถ้าได้ข้อมูลไม่ครบถ้วนก็ไม่รู้
จะไปต่ออย่างไร บางคนถึง
ได้จำายอมและตีตราตัวเอง “ตอนแรก ๆ ที่เขารู้ว่าเราเลิกใช้ยา
ว่าเป็น “ขยะสังคม” ก็มีเสียงมาแล้ว ได้เหรอ หมามัน
เคยเห็นขี้เดี๋ยวก็กินขี้อีก แต่พอเขาเห็นเรา
เริ่มผ่อนมอเตอร์ไซค์ รับผิดชอบครอบครัว
หลังจากเอหยุดใช้ยาแล้ว ได้มากขึ้น เขาก็เริ่มยอมรับเรามากขึ้น
เธอรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลง เมื่อก่อนในชุมชน คนก็มองเอว่าเป็นขี้ยา
ที่เกิดขึ้นทั้งจากที่บ้านและ คนหนึ่ง เละเทะเหลวไหล ไม่มีหลัก
สังคมแถวบ้านที่ให้ความยอมรับ พอเขาถามว่าเราท�างานอะไร ก็บอกว่าท�างาน
เธอมากขึ้น ฮาร์มรีดัคชั่น เขาก็ยอมรับในสิ่ง
ที่เป็นปัจจุบันมากขึ้น ก็ภูมิใจในตัวเอง
ตอนนี้ไม่มีเสียงพวกนี้แล้ว จะมีแต่คน
มาถามว่าเลิกได้ไง เขามีลูกใช้ยาอยู่”
58 ผู้หญิงก้าวเดิน
