Page 58 - ผู้หญิงก้าวเดิน : มูลนิธิรักษ์ไทย
P. 58
“พ่อเสียแล้ว” พี่สต๊าฟในสถานบำาบัดเป็นคนบอกข่าว มันเป็นเรื่องน่าเศร้ามากที่สุด
จนถึงเวลาที่เอเล่าเรื่องนี้ให้ฟังก็ยังกลั้นนำ้าตาไว้ไม่อยู่ เธอสะอื้นอยู่สักพักกว่าจะ
เล่าเรื่องต่อได้ มันเป็นความสะเทือนใจที่เมื่อเธอหยุดยาได้ พ่อก็มาจากไปอย่างไม่มี
วันกลับ
เอมีโอกาสไปร่วมงานศพพ่อแล้วกลับมาเข้าโปรแกรมบำาบัดต่อ เมื่อถึงวันเผาจึงไป
ร่วมงานศพอีกครั้ง หนนี้เธอไม่กลับไปธัญญารักษ์อีก แม้ว่าจะยังไม่ครบคอร์ส
ที่กำาหนดไว้หนึ่งปีก็ตาม นั่นเท่ากับว่าเธอยังไม่ได้ฝึกปรับเปลี่ยนพฤติกรรมหลังจาก
ที่ร่างกายไม่มียาเสพติดแล้ว และเมื่อกลับไปอยู่บ้านในสภาพแวดล้อมเดิม อยู่กับ
เพื่อนกลุ่มเดิม ก็มีส่วนสำาคัญให้กลับไปใช้ยาเสพติดแบบที่เคยเป็นมา
ชีวิตหลังจากนั้นแม้ว่าจะบำาบัดไม่สำาเร็จ แต่เอก็ไม่ได้ถึงกับหันหลังถาวรให้กับธัญญารักษ์
เธอยังคงเวียนเข้าเวียนออกสถานบำาบัดยาเสพติดแห่งนั้น ครั้งแล้วครั้งเล่า ด้วยเหตุผล
ที่แสนง่ายดาย “ไปพักเครื่อง” ในช่วงฤดูกาลที่ตำารวจออกตรวจปราบปรามยาเสพติด
อย่างหนัก นั่นก็จะเป็นช่วงพักเครื่อง โดยเข้าไปหนึ่งเดือนช่วงที่รับยาเมทาโดน แต่พอ
เข้าเดือนที่สองถึงช่วงชุมชนบำาบัด เธอก็จะออกมา ความรู้สึกอยากเลิกนั้นมี แต่มัน
เลิกยาก เพราะบำาบัดแล้วกลับมาอยู่ในชุมชนเดิม ก็กลับไปเล่นอีก
เปลี่ยนผ่ำนสู่เส้นทำงเพื่อนช่วยเพื่อน
พ.ศ. 2557 เออายุ 35 ใช้ยาเสพติดชนิดฉีดมาแล้ว 18 ปี ยังคงอาศัยอยู่ในพื้นที่
คลองเตย ซึ่งเป็นพื้นที่สีแดง มีผู้ใช้ยาเสพติดจำานวนมาก เริ่มได้ยินข่าวจากเพื่อนว่า
มูลนิธิรักษ์ไทยมาแจกอุปกรณ์สะอาดให้ฟรี มีข้าวเลี้ยง และได้ค่ารถ ข่าวสาร
น่าประหลาดแบบนี้ เอได้ยินมาสักพักหนึ่งแล้วแต่ยังไม่สนใจจะไปเข้าร่วมกิจกรรม
ในทันใด
จนวันหนึ่งเมื่อได้ลองเข้าไปร่วมกิจกรรมก็พบว่า มูลนิธิแจกจริงทั้งข้าวและอุปกรณ์
ต่าง ๆ แต่สิ่งที่ดึงดูดให้เธอเข้าร่วมกิจกรรมบ่อยครั้งขึ้น กลับกลายเป็นเรื่องของข้อมูล
56 ผู้หญิงก้าวเดิน
