Page 39 - Digital Resilience ภูมิคุ้มกันในโลกดิจิทัล
P. 39
วิธ เ ิมความเ น ู� นโยน ละเ ยม ด�วยความร ก
ผู ที่รู จักตัวเองดีกว าใคร เต็มเป ยมไปด วยความรักและพร อมส งต อความรักไปยังคนที่อยู รอบตัว
ให คิดว า ทุกคนบนโลกนี้ผ านความเจ็บปวดมาทั้งนั้น
เราไม มีทางรู ว าภายใต รอยยิ้มของคนคนหนึ่งซ อน
ความเจ็บปวดอะไรไว บ าง เราต องไม ลืมที่จะให อภัยและ
มองเขาด วยความเข าใจว า เขาเองก็คงเจออะไรแย ๆ
มาไม ต างจาก ัน ยิ้มให เขาสักหน อย มันคงจะดีที่เรา
สามารถเผื่อแผ ความรักของเราให กับเขาบ าง
อย าลืมที่จะรัก ใส ใจ และกอดตัวเอง ในวันที่เราเผลอ
ทําพลาดไปบ าง อย าดุด าว ากล าวตัวเองมากนัก
ให อภัยตัวเองเหมือนให อภัยคนอื่นที่ทําผิดได ทุกคน
สามารถทําเรื่องผิดพลาดได และทุกคนมีค าพอที่
จะรักตัวเอง การรักตัวเองด วยการรู ว าตัวเราชอบ
อะไร และความ นของเราคืออะไร ก็เป นการแสดง
ความรัก ที่มีต อตัวเองอีกรูปแบบเหมือนกันนะ ลอง
สํารวจใจเราเองดูนะ
ไม มีใครรู จักตัวเราเองดีเท าเรารู จักตัวเอง ถ าเรา
ไม บอกสิ่งที่เราต องการให คนอื่นรู เขาก็อาจจะทํา
ในสิ่งที่เราไม ชอบได ลองเริ่มจากอะไรเล็กๆ เช น
จริงๆ แล วเราอยากกินข าวกะเพราไข ดาวเหมือน
เมื่อวาน แต กลัวว าเพื่อนจะเบื่อเลยพูดออกไปว า
อะไรก็ได ลองพูดออกไปดูสิ วันนี้เราอยากกิน
ข าวกะเพราไข ดาวอีกแล ว ป ดท ายด วยประโยค
คําถามว าเราเองก็คิดถึงความรู สึกของเพื่อน
เช นกัน พวกแกอยากกินเหมือนเราหรือเปล า
35 ภูมิคุ�มกันในโลกดิจิทัล
