Page 283 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 283

บทที่ 7
                                               ชุมชนโบราณ “ช่วงก่อนสมัยศรีวิชัย”


                              สมัยศรีวิชัยครอบคลุมระยะเวลาตั้งแต่ราว พ.ศ. 1200 – 1800 หรือในช่วงประมาณ

                       พุทธศตวรรษที่ 13  - 18 โดยเกี่ยวข้องกับชุมชนโบราณในคาบสมุทรภาคใต้ของประเทศไทย
                       ตลอดจนดินแดนปลายแหลมมลายู (Malay Peninsular) ในประเทศมาเลเซีย และเกาะสุมาตรา

                       (รวมถึงเกาะชวา) ในประเทศอินโดนีเซีย ด้วยเหตุนี้การศึกษาประวัติศาสตร์และโบราณคดีสมัย
                       ศรีวิชัยจึงต้องเข้าใจประวัติความเป็นมาในทุกดินแดนที่กล่าวถึง ส าหรับในการน าเสนอข้อมูลใน

                       เอกสารเล่มนี้จะกล่าวถึงระยะเวลา 3 ช่วงส าคัญ ได้แก่
                              1)  สมัยก่อนศรีวิชัย (ช่วงก่อน พ.ศ. 1200)

                              2)  สมัยศรีวิชัย ยุคเริ่มต้นและยุครุ่งเรือง (พ.ศ. 1200 – 1550)
                              3)  สมัยศรีวิชัย ยุคเสื่อม (พ.ศ. 1550 – 1800)

                               โดยในบทที่ 2 ผู้เขียนได้กล่าวถึงแหล่งโบราณคดีสมัยหัวเลี้ยวประวัติศาสตร์ในภาคใต้
                       ได้แก่ เขาสามแก้ว อ าเภอเมือง จังหวัดชุมพร, ภูเขาทอง อ าเภอสุขส าราญ จังหวัดระนอง และ

                       ควนลูกปัด อ าเภอคลองท่อม จังหวัดกระบี่ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงลักษณะของชุมชนเมืองท่าการค้า
                       ที่มีหลักฐานของต่างชาติเป็นจ านวนมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลักฐานของการผลิตลูกปัดอันเป็น

                       กิจกรรมที่แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างกับชุมชนร่วมสมัยในเขตภาคกลางได้เป็นอย่างดี
                              ชุมชนเมืองท่าค้าขายที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากชายฝั่งทะเลเหล่านี้คงพัฒนาขึ้นตามล าดับเวลา

                       จนกระทั่งในช่วงที่เกิดอาณาจักรฟูนันขึ้นแล้วในเขตดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น ้าโขงราว
                       พุทธศตวรรษที่ 6 – 11 บริเวณภาคใต้ของไทย (รวมทั้งมาเลเซียและเกาะสุมาตรา) ก็ได้

                       พัฒนาขึ้นจนเกิดรัฐโบราณระยะแรกเริ่มในช่วงก่อนหน้า พ.ศ. 1200 โดยมีข้อมูลระบุอยู่ใน
                       เอกสารจีนหลายฉบับ


                       7.1  รัฐพันพัน

                                                                                                1
                              เอกสารจีนระบุถึงความเคลื่อนไหวของรัฐพันพัน หรือพานพาน (P’an-p’an)  ตั้งแต่ช่วง
                       ครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 10 จนถึงช่วงพุทธศตวรรษที่ 12 โดยเอกสารเหลียงชู (Liang-shu)
                       ระบุว่า


                                     “ผู้ครองราชย์ต่อลงมาจากพระเจ้าจันถันชาวอินเดียองค์หนึ่งทรงนามว่า
                              เจียวเจนชู (Chiao Chen-ju คือ โกณฑินยะ) ท่านผู้นี้เดิมเป็นพราหมณ์อยู่ในประเทศ
                              อินเดีย มีเสียงมาบอกว่าให้ไปครองอาณาจักรฟูนัน ท่านจึงเดินทางออกมาจนถึง

                              อาณาจักรพันพัน และประชาชนชาวฟูนันก็เลือกขึ้นเป็นพระราชา พระองค์จึงเปลี่ยน
                              กฎทุกอย่างให้เป็นไปตามแบบอินเดีย”





                                                               277
   278   279   280   281   282   283   284   285   286   287   288