Page 71 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล
P. 71
บทที่ 3
“เส้นทางสายไหมทางทะเล”
กับรัฐโบราณในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
จุดก าเนิดเส้นทางสายไหม (Silk Road)
เหตุการณ์ที่พระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชกรีธาทัพจากกรีก
มายังดินแดนทางตะวันตกของประเทศอินเดีย ใน พ.ศ. 217 เท่ากับเป็นการ
เปิดประตูการค้าและวัฒนธรรมจากยุโรปและตะวันออกกลาง (เปอร์เซีย)
2
มายังอนุทวีปอินเดีย และคงส่งผลให้พระเจ้าจันทรคุปต์แห่งราชวงศ์โมริยะ
(ครองราชย์ พ.ศ. 219 หรือ 222–246) ทรงมีพระราชประสงค์ในการสร้าง
เส้นทางการค้าสายต่างๆ รวมทั้งก่อตั้งเมืองท่าค้าขายชายฝั่งทะเลขึ้นหลาย
3
แห่งในประเทศอินเดีย
ในขณะที่องค์จักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้ (ครองราชย์ พ.ศ. 297–333)
ก็ทรงมีนโยบายที่หวังผลทางเศรษฐกิจโดยแผ่ขยายอ านาจจากจีนตอนเหนือ
ลงมายังภาคตะวันออกเฉียงใต้ของจีนและตอนเหนือของเวียดนาม อันเป็น
ถิ่นฐานของชาวเยว่ (Yüeh) ซึ่งช านาญการเดินเรือในทะเลจีนใต้ (จีนเรียก
ทะเลจีนใต้ว่า หนานไห่ - Nanhai) เมืองหลวงของชาวเยว่กลุ่มหนึ่งที่เรียกว่า
“หนานเยว่” (Nan-Yüeh) คือ เมืองผานอวี้ (P’an–yü) ใกล้กับเมืองกว่างโจว
ที่ปากแม่น ้าจูเจียงหรือแม่น ้าไข่มุก (Pearl River) ในมณฑลกว่างตง
4
(กวางตุ้ง) ยังเป็นตลาดซื้อขายของป่าที่ส าคัญในสมัยโบราณ
จนในที่สุดภายหลังการต่อสู่อันยาวนานกว่า 8 ปี กองทัพจีนที่ยก
ทัพลงมาตั้งแต่ พ.ศ. 322 ก็ประสบความส าเร็จโดยปราบพวกเยว่ได้
ซึ่งรวมถึงกลุ่ม “ลั่วเยว่” (Lo-Yüeh) ที่อาศัยแถบเมืองเจียวจิ (Chiao-chih)
5
หรือกรุงฮานอยของเวียดนามในปัจจุบัน แต่ภายหลังการสิ้นพระชนม์
6
ของจิ๋นซีฮ่องเต้ ดินแดนของชาวเยว่ก็ประกาศตนเป็นอิสระ
60
