Page 74 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล
P. 74
นอกจากนี้ยังได้พบเศษภาชนะดินเผามีลายกดด้วยซี่ฟันเฟืองที่
แหล่งโบราณคดีเซมบิราน (Sembiran) ที่ชายฝั่งบนเกาะบาหลี ประเทศ
16
อินโดนีเซีย แหล่งโบราณคดีโกคาม (Go Cam) ในจังหวัดกว่างนัมทาง
17
ตอนกลางของประเทศเวียดนาม ที่แหล่งโกคามรวมทั้งแหล่งตราเกียว (Tra
Kieu) และแหล่งล่ายงี (Lai Nghi) ในจังหวัดกว่างนัมเช่นกันยังได้ขุดค้นพบ
โบราณวัตถุแบบจีนสมัยราชวงศ์ฮั่นหลายประเภท เช่น เศษภาชนะดินเผา
ชิ้นส่วนกระเบื้องมุงหลังคา ตราประทับดินเผา ภาชนะส าริด คันฉ่องส าริด
18
เครื่องมือหรืออาวุธส าริด และเหล็ก เป็นต้น (แผนที่ที่ 4)
ดังนั้นเครือข่ายการติดต่อสัมพันธ์หรือการค้าขายระหว่าง
ประเทศซึ่งเชื่อมโยงน่านน ้าอ่าวเบงกอลและทะเลจีนใต้ ในช่วงราว
พุทธศตวรรษที่ 5–8 จึงเกิดขึ้นภายใต้แรงขับเคลื่อนหลักจากราชวงศ์ฮั่น
(ทั้งชาวจีนฮั่นและชาวเยว่ทางตอนใต้ของจีนหรือตอนเหนือของเวียดนาม)
ชาวอินเดีย รวมถึงประชากรในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เอง
บทบาทของ “จามปา” ในการติดต่อค้าขายกับจีนช่วงก่อน พ.ศ. 1100
ประเทศจามปา หรือที่จีนเรียกว่า “หลินอี้” (Lin-yi) ก่อตั้งขึ้น
19
ในช่วงครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่ 8 โดยมีที่ตั้งอยู่ในเขตภาคกลางของ
ประเทศเวียดนามในปัจจุบัน ตอนเหนือของประเทศจึงติดกับเขตของชาวเยว่
ในแถบอ่าวตั๋งเกี๋ยซึ่งขณะนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมจากจีน [พรมแดนของ
จามปากับจีนตอนใต้อยู่ระหว่างเขาฮวญเซิน (Hoanh-sön) ทางทิศเหนือ
กับช่องเขาเมฆ (Col des Nuages) ทางทิศใต้] โดยมีแนวชายฝั่งทะเลยาว
ด้านตะวันออกเป็นแหล่งทรัพยากรทางทะเลและเป็นที่ตั้งของเมืองท่า
20
ค้าขาย และมีทิวเขาตอนกลางต่อเนื่องมาทางทิศตะวันตกเป็นแหล่ง
21
ทรัพยากรธรรมชาติ จึงท าให้จีนมีความต้องการสินค้าของป่าจากจามปา
บ่อยครั้งที่จีนยกทัพมายังจามปาเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ขณะเดียวกัน
63
