Page 272 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 272

ส่วนการวิเคราะห์เพื่อประเมินอายุเมื่อตายของโครงกระดูกโดยดูจากพัฒนาการของการ
                       เจริญเติบโตของกระดูกและการวัดขนาดกระดูกชิ้นสมบูรณ์ สามารถประเมินอายุทารกผู้ตายได้
                       ประมาณ 36 – 40 สัปดาห์ในครรภ์ เรียกว่า การตายปริก าเนิด (perinatal) คือเป็นการเสียชีวิต

                       ของทารกที่มีอายุมากกว่า 28 สัปดาห์ขึ้นไปตั้งแต่ในครรภ์จนถึงช่วงเวลา 7 วันหลังจากการ

                       คลอด แต่ไม่สามารถวิเคราะห์เพศและส่วนสูงของทารกได้
                              อันที่จริงแล้วราษฎรชาวเมืองอู่ทองมักบอกเล่าถึงการขุดพบโครงกระดูกมนุษย์โดย
                       บังเอิญภายในเขตเมืองโบราณ แต่โครงกระดูกมนุษย์โบราณที่เคยขุดค้นพบแล้วนั้นมาจาก

                       ภายนอกเมืองอู่ทองแทบทั้งสิ้น เช่น โครงกระดูกมนุษย์สมัยก่อนประวัติศาสตร์ที่บ้านนาลาว

                       หรือการค้นพบโครงกระดูกมนุษย์ที่น่าจะมีอายุอยู่ในช่วงปลายสมัยทวารวดี บริเวณคันดิน
                       ชั้นนอกด้านทิศตะวันตกจากการขุดค้นของสันติ์ ไทยานนท์
                              ส่วนโครงกระดูกทารกที่พบจากการขุดค้นในปี 2558 นี้น่าจะมีอายุอยู่ในช่วงครึ่งหลัง

                       ของพุทธศตวรรษที่ 8 เพราะได้พบชิ้นส่วนถ่านบริเวณเหนือศีรษะทารกซึ่งน าไปก าหนดอายุ

                       ด้วยวิธี AMS ได้ค่าอายุอยู่ที่ 1720 ± 23 BP ตรงกับช่วง พ.ศ. 750 - 796 อีกทั้งเปลือกหอยโข่ง
                       ที่อยู่ในบริเวณใกล้กับโครงกระดูกก็น าไปก าหนดอายุได้ค่าอายุอยู่ที่ 1709 ± 20 BP ตรงกับช่วง
                       พ.ศ. 764 - 804 ด้วย ดังนั้นการขุดค้นในครั้งนี้จึงได้พบข้อมูลใหม่ที่แสดงให้เห็นถึงกิจกรรมการ

                       ฝังศพทารกในช่วงก่อนสมัยทวารวดี ราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 8

                              ดังนั้นแหล่งโบราณคดีเนินพลับพลาคงเป็นที่ตั้งของชุมชนโบราณมาตั้งแต่ช่วงก่อนสมัย
                       ทวารวดี ก าหนดอายุราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 7 ถึงครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่ 11 โดยมี
                       กิจกรรมการอยู่อาศัย มีการฝังศพทารก (ราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 8) และมีการใช้วัตถุ

                       สิ่งของที่มาจากต่างถิ่น (คือลูกปัดแก้วใสสีเขียวที่อุทิศให้กับศพ) ชุมชนในระยะแรกเริ่มนี้คงมี

                       ประชากรเพิ่มมากขึ้นและมีการพัฒนามาอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งมีการก่อสร้างศาสนสถานขึ้น
                       ในช่วงต้นถึงตอนกลางสมัยทวารวดี ราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 12 ถึงครึ่งหลังของพุทธ
                       ศตวรรษที่ 14

                              ต่อมาในช่วงกลางถึงตอนปลายสมัยทวารวดี ราวกลางพุทธศตวรรษที่ 14 ถึงกลางหรือ

                       ครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 15 จึงเกิดการเปลี่ยนทางทางเศรษฐกิจของชุมชนบางประการ
                       เพราะปรากฏกิจกรรมการผลิตลูกปัดแก้วและการถลุงเหล็กขึ้น โดยจนถึงปัจจุบันนี้ยังไม่พบ
                       โบราณวัตถุที่มีอายุอยู่ในช่วงหลังสมัยทวารวดี จากการขุดค้นทางโบราณคดีที่เนินพลับพลาเลย



                       6.3  ผลการขุดค้นทางโบราณคดีที่เมืองโบราณดงละคร จังหวัดนครนายก
                                                                                           5
                              ในปี 2551 – 2557 ได้มีโครงการอนุรักษ์และพัฒนาเมืองโบราณดงละคร ด าเนินงาน

                       โดยส านักศิลปากรที่ 3 พระนครศรีอยุธยา ท าการส ารวจและขุดค้นหลายขุดในบริเวณเมือง
                       ดงละคร โดยมีการขุดศึกษาสระน ้าทิศเหนือและทิศตะวันตก, การขุดตรวจคูน ้าคันดิน 9 หลุม

                       และการขุดค้นชั้นดินที่อยู่อาศัยจ านวน 8 หลุม โดยมีผลการศึกษาดังนี้




                                                               266
   267   268   269   270   271   272   273   274   275   276   277