Page 372 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 372
ภาพที่ 334 โบราณสถานก่อด้วยศิลาแลงที่บูจัง วัลเลย์ ประเทศมาเลเซีย
9.3 ศิลปกรรมแบบอินเดียสมัยราชวงศ์โจฬะในภาคใต้ของประเทศไทย
ถึงแม้ว่าโบราณสถานส่วนใหญ่ที่บูจัง วัลเลย์ จะเป็นเทวาลัยในศาสนาพราหมณ์-ฮินดู
28
แต่นายควอริชต์ เวลส์ ก็เคยรายงานว่าพบวิหารทางพุทธศาสนา โดยได้ขุดค้นพบพระพุทธรูป
ดินเผาองค์หนึ่งระหว่างโบราณสถานหมายเลข 21 และ 22 มีขนาดสูงเพียง 35.5 เซนติเมตร
ก าหนดอายุอยู่ในราวพุทธศตวรรษที่ 16 พระพุทธรูปองค์นี้ประทับนั่งขัดสมาธิราบ แสดงปาง
มารวิชัย ครองจีวรเรียบ ห่มเฉียง มีชายสังฆาฏิยาวจรดพระนาภี ซึ่งเป็นลักษณะเด่นของ
พระพุทธรูปในศิลปะอินเดียภาคใต้ในสกุลช่างนาคปัฏฏินัม ซึ่งเป็นเมืองศูนย์กลางทางพุทธ
ศาสนาในสมัยราชวงศ์โจฬะ (ภาพที่ 335) พระพุทธรูปในสกุลช่างนี้ยังได้ค้นพบที่แหล่ง
29
30
โบราณคดีโกตาซีนา (Kota Cina) ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเกาะสุมาตราด้วย
ภาพที่ 335 พระพุทธรูปดินเผา สูง 35.5 เซนติเมตร
จากโบราณสถานหมายเลข 21,22 บริเวณบูจัง วัลเลย์
จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานบูจัง วัลเลย์ (Bujang Valley)
366
