Page 183 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล
P. 183
ภาพที่ 57 ลูกปัดแก้วเคลือบใสสีทอง (ติดกันเป็นข้อปล้อง)
พบที่ทุ่งตึก อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา
(ที่มา: ร้อยเอกบุณยฤทธิ์ ฉายสุวรรณ)
ไม่ไกลมากนักจากอ าเภอตะกั่วป่า ที่เขาพระนารายณ์ อ าเภอ
กะปง จังหวัดพังงา ได้พบจารึกซึ่งเป็นภาษาทมิฬของอินเดียภาคใต้ มีอายุ
155
ราวครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 14 (ภาพที่ 58) มีข้อความว่า “สระชื่อ
ศรีอวนินารณัม ซึ่ง…รวรรมันคุณ…ได้ขุดเองใกล้ (เมือง) นงคูร อยู่ใน
การรักษาของสมาชิกแห่งมณิครามแลของกองทัพระวังหน้ากับชาวไร่
156
ชาวนา...” ซึ่งยอร์ช เซเดส์ (George Cœdès) ได้อ้างความเห็นของ
นิลกันทะ ศาสตรี (Nilakanta Sastri) ว่าเป็นจารึกที่แสดงให้เห็นถึงกิจการ
ของสมาคมพ่อค้าแห่งอินเดียภาคใต้ เนื่องจากค าว่านงคูร (Nangur) คือชื่อ
หมู่บ้านในแคว้นตันจอร์ (Tanjore หรือ Tanjavur) รัฐทมิฬนาดู (Tamil
Nadu) ทางตะวันออกเฉียงใต้ของอินเดีย ส่วนมณิครามหรือ “มณิกกิรมัม”
157
(Manikkiramam) คือชื่อสมาคมพ่อค้าในหมู่บ้านนั้น ต่อมาปีเตอร์ ฟราน
ซิส จูเนียร์ (Peter Francis, Jr.) เสนอว่าเป็นจารึกของสมาคมพ่อค้าลูกปัด
158
เพราะค าว่า “มณิ” คือ แก้วมณี หรือหินมีค่า หรือลูกปัด
172
