Page 29 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย

45 ช็อง บัวเซอลีเยร์, “เมืองอู่ทองและความส าคัญของเมืองอู่ทองในประวัติศาสตร์ไทย,” ใน โบราณ
วิทยาเรื่องเมืองอู่ทอง, แปลโดย อุไรศรี วรศะริน (พระนคร: กรมศิลปากร, 2509. พิมพ์ในงานเสด็จพระราช

ด าเนินทรงเปิดพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติอู่ทอง 13 พ.ค. 2509), 3 – 10.
46 ช็อง บัวเซอลีเยร์, “ทฤษฎีใหม่เกี่ยวกับสถานที่ตั้งของอาณาจักรฟูนัน,” ใน โบราณวิทยาเรื่องเมือง
อู่ทอง, เก็บความเรียงเรียงโดย หม่อมเจ้าสุภัทรดิศ ดิศกุล, 11 - 20.
47 ดูผลการศึกษาในลักษณะของบทความวิชาการได้ใน การประชุมทางวิชาการระดับชาติฝรั่งเศส-
ไทย ครั้งที่ 3 “พัฒนาการของรัฐในประเทศไทยจากหลักฐานทางโบราณคดี (กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร
, 2538).

48 Piriya Krairiksh, “The Chula Pathon Cedi: Architecture and Sculpture of Dvaravati,”
(A Thesis (Degree of Doctoral of Philosophy in Art History) - Harvard University, 1975).
49 พิริยะ ไกรฤกษ์, ข้อคิดเห็นเกี่ยวกับแบบศิลปะในประเทศไทย คัดเลือกจากพิพิธภัณฑสถาน
แห่งชาติ สาขาส่วนภูมิภาค (กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2520).

50 ต่อมา ดร.พิริยะ ไกรฤกษ์ เสนอให้ใช้ค าว่า “ศิลปะทักษิณก่อนพุทธศตวรรษที่ 19” แทน ดูใน
ศิลปทักษิณก่อนพุทธศตวรรษที่ 19 (กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2523. กรมศิลปากรจัดพิมพ์เนื่องในโอกาส
วันเฉลิมพระชนมพรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 5 ธันวาคม 2523).
nd
51 Reginald Le May, A Concise History of Buddhism Art in Siam, 2 edition (Rutland, Vt.:
C.E.Tuttle, 1963), 15.
52 ดูบทความต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นนี้ได้ใน เมืองโบราณ 4, 3 (เมษายน - มิถุนายน 2521).

53 พิริยะ ไกรฤกษ์, อารยธรรมไทย: พื้นฐานทางประวัติศาสตร์ศิลปะ (กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง
แอนด์พับลิซซิ่ง, 2544).
54 พิริยะ ไกรฤกษ์, รากเหง้าแห่งศิลปะไทย (กรุงเทพฯ: ริเวอร์บุ๊คส์, 2553).
55 เรื่องเดียวกัน, 30 - 31.
56 เรื่องเดียวกัน, 88 – 91.

57 พิริยะ ไกรฤกษ์, ศิลปะสุโขทัยและอยุธยา ภาพลักษณ์ที่ต้องเปลี่ยนแปลง (กรุงเทพฯ: อมรินทร์
พริ้นติ้งแอนด์พับลิซซิ่ง, 2545).
58 ตัวอย่างงานในระยะแรกๆ ดูใน กุลพันธาดา จันทร์โพธิ์ศรี, “ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ของ
ประติมากรรมส าริดจากบ้านฝ้าย ต าบลไทยสามัคคี อ าเภอล าปลายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์” ศิลปากร 36, 4
(กรกฎาคม – สิงหาคม 2536): 53 – 62. ส่วนงานที่น่าสนใจเมื่อไม่นานมานี้เป็นของ ดร.ผุสดี รอดเจริญ
ที่ศึกษาลูกปัดแก้วด้วยวิธี Electron Probe Micro-Analysis หรือ EPMA ดูใน ผุสดี รอดเจริญ, “การวิเคราะห์

ลูกปัดแก้วจากเมืองโบราณสมัยทวารวดีในภาคกลางของประเทศไทย,” วารสาร Veridian E-Journal 7, 3
(กันยายน - ธันวาคม 2557): 571 – 581 ; “แก้วอลูมิน่า กลุ่มแก้วส าคัญที่พบมากในลูกปัดแก้วสมัยทวารวดี
ในภาคกลางของประเทศไทย,” ใน เอกสารประกอบการประชุมวิชาการความก้าวหน้าทางวิชาการโบราณคดี
และการจัดการทรัพยากรทางวัฒนธรรมของชาติ (กรุงเทพฯ: ภาควิชาโบราณคดี คณะโบราณคดี
มหาวิทยาลัยศิลปากร, 2557), 123 – 144.

59 งานที่น่าสนใจเล่มล่าสุดเกี่ยวกับโบราณคดีสมัยประวัติศาสตร์ในประเทศไทย ดู Nicolas Revire
and Stephen A. Murphey, eds., Before Siam: Essays in Art and Archaeology (Bangkok: River Books
and The Siam Society, 2014).

23