Page 312 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย

ภาพที่ 280 พระพุทธรูปส าริด สูง 21.6 เซนติเมตร
พบที่โบราณสถาน 16A บริเวณบูจัง วัลเลย์ (Bujang Valley) รัฐเกดะห์
จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑสถานบูจัง วัลเลย์ (Bujang Valley)

ส าหรับร่องรอยของพุทธสถานในระยะแรกนี้มีปรากฏอยู่ที่สุไหง มาส, บูกิต มิเรียม,
55
บูกิต โคราส และบริเวณบูจัง วัลเลย์ หรือเปงคาลัน บูจัง (Pengkalan Bujang) ตัวอย่างเช่น
56
โบราณสถานหมายเลข 17 ที่บูจัง วัลเลย์ เป็นสถูปทรงแปดเหลี่ยมก่อด้วยอิฐและศิลาแลงที่
และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีการเผยแพร่ผลการขุดศึกษาโบราณสถานหมายเลข SB1B ที่สุไหง บาตู

(Sungai Batu) ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากบริเวณบูจัง วัลเลย์ โดยพบฐานอาคารก่อด้วยอิฐ และพบ
จารึกทางพุทธศาสนาที่ใช้ตัวอักษรพราหมีและปัลลวะ ภาษาสันสกฤต ก าหนดอายุราว

พุทธศตวรรษที่ 10 – 12 ส่วนฐานอาคารมีการก าหนดอายุด้วยวิธีการทางวิทยาศาสตร์ได้ค่าอายุ
57
เก่าไปถึงราวพุทธศตวรรษที่ 6 – 7 (ดูภาพที่ 27 ในบทที่ 2)
ทั้งนี้วรรณกรรมของอินเดียรู้จักดินแดนแถบรัฐเกดะห์สมัยโบราณในชื่อ “กาฑรัม”
58
(Kadaram) หรือ “กฏาหะ” (Kataha) และในช่วงพุทธศตวรรษที่ 12 นั้นเอกสารจีนคือบันทึก
ของม้าตวนลิน (Ma Tuan-lin) ยังได้ระบุถึงรัฐที่ชื่อว่า “เคียขะ” (Chia-cha) ซึ่งคาดว่าคือดินแดน
59
แถบรัฐเกดะห์ ที่จัดส่งบรรณาการไปยังราชส านักจีนเมื่อ พ.ศ. 1181 และเคียขะนี้ก็จะถูก
กล่าวถึงอีกในช่วงสมัยศรีวิชัย

7.5 รัฐคันโทลี
รัฐในแถบตอนใต้ของเกาะสุมาตราในประเทศอินโดนีเซียที่น่าจะมีบทบาทด้านการค้า

ทางทะเลในช่วงก่อนสมัยศรีวิชัย คือ “รัฐคันโทลี” (Kan-to-li) เพราะรัฐนี้ส่งบรรณาการไปประเทศ
60
จีนถึง 5 ครั้ง ใน พ.ศ. 998, 1045, 1061, 1063 และ 1106

306