Page 151 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล

จักรพรรดินีอู่เจ๋อเทียนยังทรงให้ความส าคัญกับผลผลิตภาค
47
การเกษตร ดังนั้นเศรษฐกิจของจีนจึงก้าวหน้ายิ่งขึ้น กอปรกับพุทธศาสนา
และวัฒนธรรมด้านอื่นๆ ที่ได้รับอิทธิพลจากอินเดียก็เจริญรุ่งเรือง
48
อย่างมาก ในสมัยนี้จึงมีประเทศต่างๆ ในแถบทะเลใต้ส่งบรรณาการไปมาก
ถึง 8 ครั้ง ดังนี้ อินเดีย (1 ครั้งใน พ.ศ. 1235) หลินอี้หรือจามปา (5 ครั้งใน
พ.ศ. 1234, 1238, 1242, 1245, 1246) เจนละหรือกัมพูชา (1 ครั้งในปี
1241) รวมถึงประเทศที่เกิดขึ้นใหม่ในช่วงนี้คือ โฟชิหรือศรีวิชัย (1 ครั้ง พ.ศ.
49
1245)
ต่อมาในรัชกาลองค์จักรพรรดิถังเสวียนจง (ครองราชย์ พ.ศ.
1256–1299) นักประวัติศาสตร์มักกล่าวกันว่า เป็นห้วงเวลาที่ราชส านักถัง
เจริญรุ่งเรืองจนถึงขีดสุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงทศวรรษแรกแห่งการ
50
ครองราชย์ (ก าหนดเรียกว่า รัชศกไค้หยวน) เนื่องจากเป็นเวลาที่ “ไม่มี
สินค้าราคาแพงในแผ่นดินนี้” และไม่ว่าจะเดินทางไปที่ใด “ทุกที่มีร้านค้าและ
ศูนย์การค้าส าหรับพ่อค้าและนักเดินทาง” แต่การค้าตามเส้นทางสายไหม
51
52
ทางทะเลนั้นเฟื่องฟูกว่าการค้าทางบก พ่อค้าชาวจีนเองก็ยังมีบทบาทน้อย
มากเมื่อเทียบกับพ่อค้าต่างชาติ อาทิเช่น พ่อค้าจากอินเดีย เห็นได้จาก
เอกสารของอินเดียในช่วงพุทธศตวรรษที่ 13 ที่ชื่อ กุวัลยมาลา
(Kuvalayamala) ได้กล่าวถึงพ่อค้าชาวอินเดียที่เดินทางไปยังจีน เพื่อขาย
53
ช้าง ม้า ไข่มุก งาช้าง และผ้าไหม เอกสารอินเดียอีกฉบับ (ชื่อ
Samaraiccakaha) ก็เอ่ยถึงเจ้าชายองค์หนึ่งที่วางแผนเดินทางไปค้าขาย
54
ยังจีน และกล่าวถึงนักเดินเรือที่ล่องเรือกลับจากจีนมายังอินเดียด้วย
แต่กลุ่มพ่อค้าที่จะมีบทบาทมากขึ้นเรื่อยๆ ตามเมืองท่าชายฝั่งของจีนกลับ
55
กลายเป็นชาวอาหรับ (ดังจะกล่าวถึงในหัวข้อถัดไป)
ทั้งนี้มีประเทศต่างๆ ส่งบรรณาการไปถวายองค์จักรพรรดิถัง

เสวียนจง รวม 11 ครั้ง ได้แก่ อินเดีย (1 ครั้ง พ.ศ. 1263) ศรีลังกา (3 ครั้ง
พ.ศ. 1285, 1289, 1293) จามปา (3 ครั้ง พ.ศ. 1256, 1274, 1292) โฟชิ

140