Page 330 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย

ก าหนดอายุที่น่าเชื่อถือของเรือจมที่เกาะเบลีตุงนี้อาศัยค่าอายุทางวิทยาศาสตร์จาก
ตัวอย่างนิเวศวัตถุ 3 ชิ้น คือ ยางไม้หอม โป๊ ยกั๊ก และชิ้นส่วนไม้ล าเรือ ได้ค่าอายุ พ.ศ. 1223 –
50
1233, พ.ศ. 1213 – 1433 และ พ.ศ. 1253 – 1433 ตามล าดับ แต่ผู้ศึกษาอายุสมัยของเรือล า
นี้ได้ให้ความส าคัญกับตัวอักษรบนชามลายเขียนสีจากเตาฉางชา ซึ่งระบุปีตรงกับ พ.ศ. 1369

ในรัชกาลจักรพรรดิถังจิ้งจง (ครองราชย์ พ.ศ. 1367 – 1370) ดังนั้นเรือสินค้าล านี้น่าจะออก
51
เดินทาง (และจมลง) ในช่วงครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 14
จากการศึกษาของไมเคิล เฟลกเกอร์ (Michael Flecker) เกี่ยวกับเทคนิคการต่อเรือที่

บังเอิญจมลง ณ เกาะเบลีตุง พบว่าเรือส าเภาล านี้มีกระดูกงู (keel) ยาว 15.3 เมตร กาบเรือใช้

เชือกผูกยึดติดกันแบบกากบาท ท้องเรือมีห้องสินค้าที่ใช้ไม้คั่น และมีห้องบรรจุก้อนตะกั่วถ่วง
52
น ้าหนักหรืออับเฉา (แต่ละก้อนหนักราว 4.5 กิโลกรัม มีน ้าหนักรวมกว่า 10 เมตริคตัน)
น่าสังเกตว่าเรือสินค้าล านี้ใช้เทคนิคการผูกหรือเย็บเชือกแบบกากบาทเพื่อยึดกาบเรือ ซึ่งพบได้

ในเขตทะเลอาระเบีย (ทั้งอินเดียและตะวันออกกลาง) ที่ส าคัญคือ ไม้ที่ใช้ต่อเรือล านี้เป็นไม้จาก

แอฟริกา (Afzelia Africana, Afzelia bipindensis) ไม้สนแอฟริกา (Juniperus procera) และไม้
สัก (Tectona grandis) ดังนั้นไมเคิล เฟลกเกอร์จึงสันนิษฐานว่าเรือส าเภาที่จมลงที่เกาะเบลีตุง
คงต่อขึ้นแถบตะวันออกกลาง (ประเทศโอมาน เยเมน หรืออิหร่าน) (ภาพที่ 291)
53

ภาพที่ 291 แบบจ าลองของเรือแบบอาหรับซึ่งจมลงที่เกาะเบลีตุง

(ที่มา: http://leonefabre.blogspot.com/2011/08/shipwrecked-tang-treasures-and-monsoon.html)

เข้าใจว่าลักษณะของเรือสินค้าพบที่เกาะเบลีตุงน่าจะเป็น “เรือดาว” (Dhow) ซึ่งใช้

54
ก าหนดเรียกชื่อเรือส าเภาที่แล่นอยู่ในบริเวณทะเลอาระเบีย เรือดาวนี้ต่อขึ้นจากไม้สักหรือไม้

324