Page 266 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล

น่าสังเกตว่าอาณาจักรโจฬะได้ส่งบรรณาการไปถวายจักรพรรดิ
จีนสมัยราชวงศ์ซ่ง (Song dynasty) เป็นครั้งแรก โดยคณะทูตของอินเดียใต้
ได้แวะพักที่ศรีวิชัยเป็นเวลา 2–3 เดือนก่อนไปถึงแผ่นดินจีน เมื่อ พ.ศ.
24
1558 สารานุกรมของจีน (Wenxian tong kao - ซึ่งรวบรวมขึ้นใน พ.ศ.
1862) ระบุถึงสิ่งของบรรณาการที่พระเจ้าราชราชะโจฬะที่ 1 (ซึ่งในขณะนั้น
สิ้นพระชนม์ไปแล้ว) ส่งไปถวายองค์จักรพรรดิจีนว่ามีฉลองพระองค์และ
พระมาลาที่ประดับด้วยไข่มุก ไข่มุกขนาดต่างๆ ราว 21,100 tael (หน่วยนับ
จีน) งาช้าง 60 กิ่ง ยางไม้หอม (frankincense) กว่า 60 jin (หน่วยนับจีน)
25
ลูกปัด 6,600 tael (หน่วยนับจีน) และเครื่องเทศ 3,300 jin (หน่วยนับจีน)
26
ซึ่งองค์จักรพรรดิซ่งเจินจงทรงพอพระทัยเป็นอย่างมาก
เหตุการณ์ข้างต้นนี้เท่ากับเป็นการเปิดประตูการค้าโดยตรง
ระหว่างราชวงศ์โจฬะและราชวงศ์ซ่งของจีน ซึ่งน่าจะท าให้ศรีวิชัยที่มี
บทบาทเป็นพ่อค้าคนกลางในน่านน ้าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต้องประสบ
ปัญหาบางอย่าง เห็นได้จากการที่ศรีวิชัยส่งบรรณาการไปจีนต่อเนื่องทุกปีใน
27
พ.ศ. 1559, 1560, 1561
อันที่จริงแล้วภายหลังจากการล่มสลายของราชวงศ์ถังใน
พ.ศ. 1450 ประเทศจีนก็แบ่งแยกเป็นอาณาจักรต่างๆ (ยุคห้าราชวงศ์
สิบอาณาจักร) ก่อนจะรวมตัวเป็นหนึ่งอีกครั้งเมื่อ พ.ศ. 1503 ภายใต้การ

ปกครองสมัยราชวงศ์ซ่ง ซึ่งมีนโยบายส่งเสริมการค้าทางทะเลกับประเทศ
ต่างๆ ตัวอย่างเช่น มีการตั้งหน่วยงานควบคุมการค้าทางทะเลขึ้นตามเมือง
ท่าต่างๆ ได้แก่ เมืองกว่างโจว (พ.ศ. 1503) เมืองหางโจว (พ.ศ. 1532)
เมืองหนิงโป (พ.ศ. 1535) เมืองเซี่ยงไฮ้ (พ.ศ. 1617) เมืองฉวนโจว (พ.ศ.
28
1630) ฯลฯ โดยใน พ.ศ. 1532 มีการอนุญาตให้เรือสินค้าของเอกชน
สามารถล่องไปค้าขายต่างแดนได้ ซึ่งพ่อค้าจากเมืองกว่างโจวต่างพากัน

เดินทางไปยังเมืองท่าต่างๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และมหาสมุทร
29
อินเดีย ที่ส าคัญคือ ใน พ.ศ. 1530 ราชส านักซ่งได้แต่งคณะทูตออก

255