Page 269 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล
P. 269
ทั้งนี้เมื่อพิจารณาจากรายการสิ่งของบรรณาการที่ราชวงศ์โจฬะ
ส่งทูตไปยังประเทศจีนจ านวน 4 ครั้งในช่วง พ.ศ. 1558–1620 ก็พบว่ามี
งาช้าง นอแรด ไข่มุก ผ้าทอหรือไหมทอง (brocade) แก้วทึบแสง (opaque
glass) ยางไม้หอม (frankincense) น ้าหอมจากดอกกุหลาบ (rose water)
เอื้องหมายนา (putchuk) การบูรจากเมืองบารุส (Barus camphor) และดอก
บ๊วย (plum flowers) ซึ่งจะสังเกตได้ว่าสินค้าส่วนใหญ่ (ยกเว้นงาช้างและ
ไข่มุก) ไม่ได้เป็นสินค้าพื้นเมืองของอินเดียเอง เพราะยางไม้หอมและน ้าหอม
44
จากดอกกุหลาบก็คงมาจากตะวันออกกลาง และราชวงศ์ซ่งเองก็มีความ
ต้องการเครื่องหอมและเครื่องเทศอย่างมาก โดยเฉพาะยางไม้หอม
(frankincense) จากตะวันออกกลาง (และแอฟริกาตะวันออก) นั้นเป็น
45
ที่ต้องการในตลาดจีนมากที่สุด ดังนั้นราชวงศ์โจฬะ (และสมาคมพ่อค้าของ
อินเดียใต้) จึงท าหน้าที่เป็นดั่งพ่อค้าคนกลางที่รับซื้อสินค้าจากตะวันออก
กลางมาขายต่อให้กับประเทศจีนอีกทอดหนึ่งเช่นเดียวกับศรีวิชัย
ดังนั้นสภาพการณ์ทางการเมืองและเศรษฐกิจที่ไม่ค่อยมั่นคง
ของศรีวิชัย อันเป็นผลมาจากการรุกรานของอาณาจักรบนเกาะชวา
และโดยเฉพาะอย่างยิ่งบทบาทด้านการค้าทางทะเลที่เพิ่มมากขึ้นของ
ราชวงศ์โจฬะในอินเดียภาคใต้ จึงอาจเป็นปัจจัยที่น าไปสู่ความขัดแย้ง
ระหว่างศรีวิชัยและราชวงศ์โจฬะที่ต่างพยายามควบคุมเส้นทางการค้ากับ
46
ประเทศจีนในสมัยราชวงศ์ซ่งก็เป็นได้
“พระเจ้าราเชนทรโจฬะที่ 1” กับการยกกองทัพเรือมาโจมตีศรีวิชัย
เหตุการณ์ส าคัญในประวัติศาสตร์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ในช่วงครึ่งหลังของพุทธศตวรรษที่ 16 คือการยกทัพเรือของพระเจ้า
ราเชนทรโจฬะที่ 1 มาโจมตีบ้านเมืองต่างๆ ในเครือข่ายของศรีวิชัย
เมื่อ พ.ศ. 1568
258
