Page 218 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 218
ภาพที่ 191 ตุ๊กตาดินเผา พบจากการขุดค้นที่เมืองหริภุญไชย (ล าพูน)
(ที่มา: กรมศิลปากร, แหล่งโบราณคดีประเทศไทย เล่ม 6 (ภาคเหนือ)
(กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร, 2534), 161.)
อาจารย์เขียน ยิ้มศิริ กล่าวว่า การที่น ารูปลิงมาประกอบคงต้องการให้มีความหมายเช่น
หนุมานที่ชาวอินเดียนับถือ เพื่อเป็นเครื่องรางติดตัว หรือยกย่องลิงที่มีประโยชน์ในการท ามา
หากินก็ได้
อลิซาเบธ ไลออนส์ (Elizabeth Lions) มีความเห็นว่า อาจหมายถึงการเปรียบเทียบเชิง
นามธรรมในการที่จะควบคุมจิตใจมนุษย์ที่ไม่อยู่นิ่งเหมือนลิงให้จงได้ และคงใช้เป็นเครื่องราง
เก็บไว้ในครอบครัวหรือแท่นบูชาในวัดเพื่อเป็นเครื่องหมายของการก้าวย่างผ่านพ้นวัยเด็กไปสู่
วัยฉกรรจ์ หรืออาจหมายถึงการสละโลกเข้าบวชเรียนเป็นสามเณรก็ได้
ศาสตราจารย์ ดร.หม่อมราชวงศ์ สุริยวุฒิ สุขสวัสดิ์ เสนอว่า รูปดังกล่าวสื่อถึงเด็ก
โดยเฉพาะ ซึ่งเด็กนั้นก็มีความซุกซนเหมือนลิง โดยอาจเกี่ยวข้องกับความเชื่อทางไสยศาสตร์
แบบตุ๊กตาเสียกบาลที่พบในสมัยสุโขทัย คือท าขึ้นเพื่อป้องกันภูตผีปีศาจที่จะมาท าอันตรายเด็ก
โดยสร้างรูปคนจูงลิงขึ้นมาแล้วหักคอ เพื่อลวงว่าเด็กนั้นเสียชีวิตไปแล้ว อันแสดงให้เห็นถึงความ
เชื่อพื้นเมืองเรื่องไสยศาสตร์ที่อยู่คู่กับพุทธศาสนานั่นเอง
5.3 โบราณวัตถุที่ใช้ในชีวิตสามัญทั่วไป (domestic context)
โบราณวัตถุประเภทนี้แบ่งออกได้เป็น 2 ประเภทหลัก ได้แก่
1) วัตถุที่มีใช้กันมาแล้วตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ เช่น ขวานหินขัด, เครื่องมือโลหะ,
กระสุนดินเผา, แวดินเผา หรือเครื่องประดับบางชนิด
212
