Page 260 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 260

3 ค่าอายุอยู่ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 6 – 11 (ได้แก่ พ.ศ. 591 – 831, พ.ศ. 933 – 1087 และ พ.ศ.
                       908 – 1094) (ดูตารางด้านล่างนี้)
                                ตั้งแต่ช่วงกลางถึงตอนปลายของการอยู่อาศัยที่แหล่งโบราณคดีหอเอกพบ

                       โบราณวัตถุจ านวนมาก รวมทั้งได้พบเศษภาชนะมีลายประทับในช่องสี่เหลี่ยมซึ่งเป็นเทคนิคการ

                       ตกแต่งที่โดดเด่นของภาชนะดินเผาสมัยทวารวดี นอกจากนี้ยังมีค่าอายุทางวิทยาศาสตร์จ านวน
                       2 ค่า คือ พ.ศ. 1030 – 1254 และ พ.ศ. 1235 – 1429 ซึ่งอยู่ในช่วงครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่
                       11 ถึงราวครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่ 15



                              ตารางแสดงค่าอายุที่ได้จากวิธีเรืองแสงความร้อน (Thermoluminescence) ของตัวอย่างจากแหล่งหอเอก
                         หมายเลข     ตัวอย่าง   ระดับ (cm.dt.)  ค่าอายุ (ปีมาแล้ว)   ค่ากลาง (พ.ศ.)   ช่วงอายุ
                         A_0003    ชิ้นส่วนก้อนอิฐ    40 - 50    1,220 ± 97 B.P.   พ.ศ. 1332   พ.ศ. 1235 – 1429
                         A_0240    เศษหม้อมีสัน   40 – 50    1,543 ± 77 B.P.   พ.ศ. 1010   พ.ศ. 933 – 1087
                         A_0241    ก้อนดินเผาไฟ   50 – 60    1,552 ± 93 B.P.   พ.ศ. 1001   พ.ศ. 908 – 1094
                         A_0242    ชิ้นส่วนก้อนอิฐ   60 - 70    1,477 ± 305 B.P.   พ.ศ. 1076   พ.ศ. 771 – 1381
                         A_0002    ชิ้นส่วนก้อนอิฐ   90 – 100    1,410 ± 112 B.P.   พ.ศ. 1142   พ.ศ. 1030 – 1254
                         A_0243  เศษภาชนะดินเผา    110 – 120    1,842 ± 120 B.P.   พ.ศ. 711   พ.ศ. 591 – 831
                                                                               ก่อน       442 ปี ก่อน พ.ศ.
                         A_0004    เปลือกหอยโข่ง   120 – 140    2,772 ± 222 B.P.
                                                                            พ.ศ. 220 ปี      – พ.ศ. 2


                                     สรุปผลการขุดค้นที่แหล่งโบราณคดีหอเอก
                                     หลักฐานของการประกอบกิจกรรมที่แหล่งโบราณคดีหอเอก น่าจะปรากฏขึ้น

                       อย่างเร็วที่สุดในราวพุทธศตวรรษที่ 8 หรืออย่างช้าที่สุดในราวพุทธศตวรรษที่ 11 ประชากรที่
                       เข้ามาใช้พื้นที่กลุ่มแรกนี้ยังคงอยู่อาศัยมาอย่างต่อเนื่องมาจนถึงช่วงเวลาที่เจริญรุ่งเรืองสูงสุด

                       ของชุมชน ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงพุทธศตวรรษที่ 12 จนถึงครึ่งแรกของพุทธศตวรรษที่ 15
                       แล้วผู้คนที่เคยอยู่อาศัยมายาวนานจึงละทิ้งถิ่นฐานไป ซึ่งน่าจะเกิดขึ้นในราวครึ่งหลังของ

                       พุทธศตวรรษที่ 15 ถึงช่วงพุทธศตวรรษที่ 16


                              6.1.2)  แหล่งโบราณคดีในเขตต าบลธรรมศาลา
                              แหล่งโบราณคดีในเขตต าบลธรรมศาลา บริเวณหมู่ 3 และหมู่ 4 เป็นเนินดินขนาดใหญ่

                       ตั้งอยู่ติดกับล าน ้าบางแก้วเดิม พื้นที่นี้อยู่ทางฟากตะวันออกของเมือง ซึ่งยังไม่เคยมีการขุดค้น
                       ชั้นดินทางโบราณคดีมาก่อนเลย จากการส ารวจของทางพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ พระปฐม

                       เจดีย์ เมื่อ พ.ศ. 2548 บริเวณบ้านนายประสม นาคใหญ่ (เลขที่ 81/1 หมู่ 3) และบ้านลานทอง
                       ก็ได้พบหลักฐานทางโบราณคดีบนพื้นผิวดินหลากหลายประเภท









                                                               254
   255   256   257   258   259   260   261   262   263   264   265