Page 36 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 36
2.2.1 แนวคิดของศาสตราจารย์ ยอร์ช เซเดส์
ศาสตราจารย์ ยอร์ช เซเดส์ (George Cœdès) ได้น าเสนอแนวคิดที่น่าสนใจเรื่อง
การแพร่หลายของอารยธรรมอินเดียในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรือ “Indianization” ซึ่งท่าน
ให้ความส าคัญกับพวกพ่อค้าชาวอินเดียที่เดินทางเข้ามาติดต่อกับชนพื้นเมืองเอเชียตะวันออก
เฉียงใต้ ก่อนจะตั้งหลักแหล่งลงที่นี่ (เพื่อหลบลมมรสุม) และบางคนก็แต่งงานกับคนท้องถิ่น
จนเกิดการเรียนรู้ภาษา ต่อจากนั้นพวกพราหมณ์และภิกษุชาวอินเดียก็คงเดินทางออกมาบ้าง
5
และท าให้การเผยแพร่อารยธรรมอินเดียเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น
ทั้งหมดนี้น าไปสู่การจัดการระบบเบียบต่างๆ ภายในชุมชนให้เป็นไปตามแบบอย่างของ
วัฒนธรรมอินเดีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปกครอง การใช้อักษร-ภาษา และการนับถือศาสนา
(พุทธ-พราหมณ์) ศาสตราจารย์เซเดส์ยังระบุด้วยว่า “การเผยแพร่อารยธรรมอินเดียนี้คง
เป็นไปอยู่ตลอดระยะเวลาหลายร้อยปี และสื่อส าคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือ ชาวเอเชีย
อาคเนย์ที่เดินทางเข้าไปค้าขายหรือศึกษายังประเทศอินเดียและกลับเข้ามาอยู่ยัง
ประเทศของตน พวกนี้อาจน าวัฒนธรรมอินเดียเข้ามาเผยแพร่ได้ง่ายกว่าชาวอินเดีย
เอง”
6
ดังนั้นจึงพัฒนาการของชุมชนโบราณในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และประเทศไทยก็เป็น
ผลมาจากทั้งปัจจัยภายนอก คือ ชาวต่างชาติ (โดยเฉพาะชาวอินเดีย) และปัจจัยภายใน คือ
ชนพื้นเมือง (ทั้งสองกรณีนี้พ่อค้าและนักบวชย่อมมีบทบาทอย่างมาก) ที่มีความส าคัญไม่ยิ่ง
หย่อนไปกว่ากัน
2.2.2 แนวคิดของศาสตราจารย์ ดร.ผาสุข อินทราวุธ
ศาสตราจารย์ ดร.ผาสุข อินทราวุธ ได้ประมวลและวิเคราะห์หลักฐานทางโบราณคดีเพื่อ
แสดงให้เห็นภาพรวมของสังคมและวัฒนธรรมในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ตอนปลายจนถึงสมัย
ทวารวดี โดยใช้ข้อมูลหลักฐานทางโบราณคดีจากในประเทศอินเดียเป็นตัวตั้งแล้วเทียบเคียงกับ
หลักฐานที่พบในประเทศไทย ด้วยมีความเชื่อและมีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า “....วัฒนธรรม
อินเดียที่ช่วยเสริมสร้างวัฒนธรรมทวารวดีที่ส าคัญๆ คือ รูปแบบการตั้งถิ่นฐาน ระบบเหรียญ
กษาปณ์ ระบบสื่อสารที่มีการใช้ตราประทับเป็นสื่อกลาง ตัวอักษรและภาษา ระบบการปกครอง
7
เครื่องมือเครื่องใช้บางประเภท....”
ท่านยังชี้ให้เห็นถึงความส าคัญของเครือข่ายการค้าของโลกโบราณในช่วง “ราชวงศ์
โมริยะ-ศุงคะ” ราวพุทธศตวรรษที่ 3 – 5 ซึ่งอินเดียเปิดเส้นทางการค้าภายในประเทศ และเปิด
ประตูการค้ากับโลกตะวันตกด้วย ต่อมาในช่วงยุค “อินโด-โรมัน” (Indo–Roman period) ราว
พุทธศตวรรษที่ 5 – 9 ก็ได้เกิดการค้าขายแลกเปลี่ยนระหว่างอินเดียและโรมันอย่างเป็นล ่า
เป็นสัน และมีการตั้งถิ่นฐานของชาวโรมันในอินเดียภาคใต้ จึงท าให้พ่อค้าชาวอินเดียและอาจ
30
