Page 39 - เอกสารคำสอนทวารวดี - ศรีวิชัย
P. 39
2. ระยะที่ 2 (ราวพุทธศตวรรษที่ 7 – 9)
ในช่วงนี้ยังคงมีสินค้าในระยะแรกแพร่หลายอยู่ แต่ชนพื้นเมืองตามชุมชนโบราณ
หลายแห่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ก็ได้ประดิษฐ์สิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ตามแบบวัฒนธรรม
อินเดียแล้ว ตัวอย่างเช่น ภาชนะมีพวย (ทั้งกุณฑีและกุณฑิกะหรือหม้อพรมน ้า - kundika)
ภาชนะลายประทับด้วยแม่พิมพ์ (stamped and moulded ceramic)
โกลฟเวอร์และเบเลนิซมีความเห็นว่า ในระยะแรกนั้นเป็นโบราณวัตถุประเภท “non-
Indianized” คือโบราณวัตถุหรือสินค้าที่น าเข้ามาจากประเทศอินเดีย (หรือเมดิเตอร์เรเนียน)
ในขณะที่ในระยะที่สองนั้นเป็นโบราณวัตถุที่ชนพื้นเมืองท าขึ้นเลียนแบบวัฒนธรรมอินเดีย
(Indianzied artifact) ดังนั้นการแพร่หลายของวัฒนธรรมอินเดีย (ซึ่งเป็นผลมาจากการติดต่อกับ
โรมันด้วยนั้น) จึงเป็นขั้นเป็นตอนในสองช่วงเวลาต่อเนื่องกัน
2.2.4 แนวคิดของแอนดรูว์ บาร์แรม และเอียน โกลฟเวอร์
ในพ.ศ. 2509 ศาสตราจาย์ วิลเลียม วัตสัน (W. Watson) และเฮลมุต ลูฟส์ (H. E.
Loofs) ได้เข้ามาขุดค้นที่บ้านท่าม่วง อ าเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี จ านวน 8 หลุมขุดค้น
12
แต่ผู้ขุดค้นรายงานเฉพาะลักษณะชั้นดินและกล่าวถึงโบราณวัตถุที่พบอย่างคร่าวๆ ได้แก่
แวดินเผา กระสุนดินเผา เบี้ยดินเผา ขวานหินขัด ลูกปัดแก้ว ใบมีดเหล็ก และห่วงตะกั่ว
13
14
โดยกล่าวอย่างละเอียดพอควรถึงลักษณะของภาชนะดินเผาที่พบ และให้ความส าคัญเป็น
พิเศษกับหม้อมีสันซึ่งพบตั้งแต่ในระดับชั้นดินตอนล่าง เพราะผู้ขุดค้นได้น าไปก าหนดอายุโดย
เทียบเคียงกับภาชนะมีสันซึ่งพบที่บ้านเก่า จังหวัดกาญจนบุรี และบ้านโคกเจริญ จังหวัดลพบุรี
ซึ่งเป็นแหล่งโบราณคดียุคหินใหม่และยุคเหล็กตอนต้นตามล าดับ จึงสันนิษฐานว่าบริเวณ
บ้านท่าม่วงอาจมีการอยู่อาศัยของมนุษย์มาแล้วตั้งแต่ราวพุทธศตวรรษที่ 6
15
ต่อมาโครงการความร่วมมือระหว่างไทยและอังกฤษได้ขุดค้นที่บ้านท่าม่วงอีกในช่วง
พ.ศ. 2512 – 2513 โดยพบโบราณวัตถุที่มีลักษณะคล้ายกับโบราณวัตถุที่เมืองออกแก้วประเทศ
เวียดนาม เช่น ชิ้นส่วนเตา หินบด วัตถุดินเผาทรงกลมมีลวดลาย ห่วงโลหะ และพวยกา
16
น่าเสียดายที่ตัวอย่างถ่านจ านวนมากให้ค่าอายุที่ค่อนข้างสับสน แต่เฮลมุต ลูฟส์ก็ได้ก าหนดอายุ
ชั้นทับถมว่าอาจมีการอยู่อาศัยมาตั้งแต่ช่วงก่อนสมัยทวารวดี (pre-Dvaravati) ราวพุทธศตวรรษ
17
ที่ 8 และมีการอยู่อาศัยสืบเนื่องทั้งยังมีความหนาแน่นขึ้นในสมัยทวารวดี
แอนดรูว์ บาร์แรม (Andrew Barram) ได้น าค่าอายุทางวิทยาศาสตร์ของวัตสันและลูฟส์
มาวิเคราะห์ใหม่ เขาพบว่าค่าอายุทางวิทยาศาสตร์ที่ได้นั้นเมื่อน ามาค านวณใหม่ (re-calibrated
18
date) จะอยู่ในช่วงก่อนหน้าสมัยทวารวดี คือราวพุทธศตวรรษที่ 6 – 12 ประเด็นส าคัญที่
บาร์แรมน าเสนอในครั้งแรกสุดเมื่อ พ.ศ. 2546 ก็คือ เขาพบว่าเศษภาชนะดินเผาที่ศาสตราจารย์
ดร.ผาสุข อินทราวุธ ได้ก าหนดไว้ในหนังสือดรรชนีภาชนะดินเผาสมัยทวารวดีนั้น กลับขุด
19
ค้นพบมาก่อนแล้วในชั้นวัฒนธรรมช่วงก่อนหน้าสมัยทวารวดี
33
