Page 30 - อัยการนิเทศ (หนังสือราชการของสำนักงานอัยการสูงสุด) เล่มที่ 86 พ.ศ. 2564
P. 30
๑
ตามนัยคำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๙๘๙/๒๕๓๖ เมื่อรายงานการตรวจพิสูจน์ที่จัดทำขึ้นโดยพิสูจน์
หลักฐาน ผู้จัดทำรายงานได้ตรวจพิสูจน์ของกลางและจัดทำรายงานเป็นเพียงน้ำหนักเฉพาะของกลาง
โดยไม่ปรากฏข้อเท็จจริงในเรื่องน้ำหนักสารบริสุทธิ์ จึงไม่อาจบรรยายฟ้องให้เห็นถึงน้ำหนัก
สารบริสุทธิ์ของฝิ่นของกลางในคำฟ้องได้ เมื่อคำฟ้องข้อ (ข) จำเลยมีฝิ่น อันเป็นยาเสพติดให้โทษ
ในประเภท ๒ จำนวน ๖ ห่อ น้ำหนักสุทธิ ๔๓.๖๗๐ กรัม ไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่าย
โดยไม่ได้รับอนุญาตอันเป็นการฝ่าฝืน และ (ค) จำเลยจำหน่ายโดยการขายฝิ่นจำนวน ๑ ห่อ
น้ำหนักสุทธิ ๑๐.๐๐๐ กรัม บรรยายเพียงน้ำหนักสุทธิตามที่ได้จากรายงานการตรวจพิสูจน์
ไม่ได้ปรากฏถึงน้ำหนักสารบริสุทธิ์ว่ามีจำนวนเท่าใด การที่ศาลพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย
ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๖๙ วรรคสอง จึงเป็นการพิพากษา
ลงโทษไม่เกินคำฟ้อง เป็นการชอบแล้ว ชี้ขาดไม่อุทธรณ์
๑ คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๙๘๙/๒๕๓๖
โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยมีฝิ่นอันเป็นยาเสพติดให้โทษประเภท ๒ จำนวน ๓ ห่อ หนัก ๔,๘๒๕ กรัม ไว้ในครอบครอง
เพื่อจำหน่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๑๗, ๖๙ เป็นการบรรยายฟ้อง
ตามพระราชบัญญัติยาเสพติดให้โทษ พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๑๗ วรรคหนึ่ง ที่บัญญัติว่า “ห้ามมิให้ผู้ใดจำหน่ายหรือมีไว้ในครอบครอง
ซึ่งยาเสพติดให้โทษในประเภท ๒ เว้นแต่ได้รับอนุญาต” ซึ่งการมีฝิ่นไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายมีโทษตามมาตรา ๖๙ วรรคสอง
โจทก์ไม่ได้บรรยายฟ้องว่าฝิ่นดังกล่าวคำนวณเป็นสารบริสุทธิ์ได้ตั้งแต่หนึ่งร้อยกรัมขึ้นไปดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๑๗ วรรคสอง
ซึ่งมีโทษตามมาตรา ๖๙ วรรคสี่ หนักกว่าโทษตามมาตรา ๖๙ วรรคสอง ดังนั้นแม้โจทก์จะนำสืบได้ว่าฝิ่นที่จำเลยมีไว้ในครอบครอบ
คำนวณเป็นสารบริสุทธิ์เกินกว่าหนึ่งร้อยกรัมก็ตาม ศาลก็ไม่อาจลงโทษจำเลยตามมาตรา ๖๙ วรรคสี่ ซึ่งเกินไปกว่าที่โจทก์บรรยาย
มาในคำฟ้องได้เพราะต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๙๒ วรรคหนึ่ง
20 คำชี้ขาดความเห็นแย้ง
