Page 44 - คู่มือการดำเนินงานขับเคลื่อนสู่ความสำเร็จในการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนภาษาไทย ปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๕
P. 44

๒.๑  อ่านเรื่องเพื่อท�าความเข้าใจภาพรวมของเนื้อหาทั้งหมด
                       ผู้อ่ำนต้องอ่ำนเรื่องที่จะจับใจควำมส�ำคัญตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อท�ำควำมเข้ำใจและได้ภำพรวม
          ของเนื้อหำของเรื่องที่อ่ำนอย่ำงคร่ำว ๆ โดยในขณะที่อ่ำนควรตั้งค�ำถำมและพิจำรณำว่ำ ผู้เขียนก�ำลังสื่อเรื่องอะไร

          ใคร ท�ำอะไร เมื่อไร ที่ไหน ด้วยเหตุผลใด และอย่ำงไร หำกเรื่องนั้นมีชื่อเรื่องก็ให้พิจำรณำตั้งแต่ชื่อเรื่อง
          เพรำะโดยทั่วไปชื่อเรื่องมักจะสอดคล้องกับใจควำมส�ำคัญหรือควำมคิดหลัก หรือช่วยแสดงให้เห็นถึงจุดสนใจของเรื่อง
                  ๒.๒  พิจารณาหาค�าส�าคัญ  (key words) ของเนื้อหาในแต่ละย่อหน้า
                                        ๑
                       ค�ำส�ำคัญ (key words) เป็นค�ำที่ก�ำหนดเป้ำหมำยเพื่อน�ำไปสู่ใจควำมส�ำคัญหรือควำมคิดหลัก
          ของเรื่องที่อ่ำน ในแต่ละย่อหน้ำนั้นอำจมีค�ำส�ำคัญมำกกว่ำหนึ่งค�ำ แต่เมื่อน�ำค�ำเหล่ำนั้นมำเชื่อมโยงสร้ำงควำมสัมพันธ์
          ให้เกิดขึ้นก็สำมำรถทรำบถึงใจควำมส�ำคัญหรือควำมคิดหลักของเรื่องที่อ่ำนได้
                       ลักษณะของค�าส�าคัญ
                       ธรรมชำติของกำรเขียนนั้น ผู้เขียนมิได้มีกำรก�ำหนดต�ำแหน่งที่ตั้งของค�ำส�ำคัญ ผู้อ่ำนสำมำรถ

          จะสังเกตค�ำส�ำคัญได้โดยอำศัยหลัก ดังนี้
                       (๑) เป็นค�ำ กลุ่มค�ำ หรือประโยคที่เขียนเหมือนกัน สื่อควำมหมำยเหมือนกัน ปรำกฏซ�้ำ ๆ
          ตั้งแต่ต้นจนจบ

                       (๒) เป็นค�ำ กลุ่มค�ำ หรือประโยคที่เขียนต่ำงกัน แต่สื่อควำมหมำยเหมือนกัน ปรำกฏซ�้ำ ๆ
          ตั้งแต่ต้นจนจบ
                       ตัวอย่าง
                       สิ่งที่ชำวเรือถือกันมำกก็คือ “หัวเรือ” นับถือกันว่ำเป็นที่แม่ย่ำนำงอยู่ พวกแม่ค้ำที่ใช้เรือ
          เป็นพำหนะบรรทุกของและอยู่อำศัย ไม่ว่ำจะเป็นเรือเล็กหรือใหญ่ มักไม่ยอมให้ใครเหยียบหัวเรือ แม้จะข้ำม

          ก็ยังไม่ยอมให้ข้ำม เจ้ำของเรือบำงคนเคร่งมำกจะจุดธูปบูชำทั้งเช้ำและเย็น ที่หัวเรือบำงล�ำมีแผ่นทองเหลือง
          หุ้มอย่ำงสวยงำม และมีซองทองเหลืองเล็ก ๆ ติดไว้ที่ทวนหัวเรือส�ำหรับปักธูป บำงทีก็มีพวงมำลัยคล้องหัวเรือ
          ที่เคร่งมำก ๆ ถึงกับจัดอำหำรเซ่นทุกเช้ำก็มี

                                                                       (ส.พลำยน้อย, ๒๕๖๐, น.๗๘)
                       จำกย่อหน้ำข้ำงต้น ค�ำส�ำคัญลักษณะที่ ๑ ที่เขียนเหมือนกัน สื่อควำมหมำยเหมือนกัน
          ปรำกฏซ�้ำ ๆ ตั้งแต่ต้นจนจบในย่อหน้ำ คือ ค�ำว่ำ “หัวเรือ”
                       ส่วนค�ำส�ำคัญลักษณะที่ ๒ ที่เขียนต่ำงกัน แต่สื่อควำมหมำยเหมือนกัน ปรำกฏซ�้ำ ๆ ตั้งแต่ต้น
          จนจบในย่อหน้ำนั้น อำจพิจำรณำร่วมกับกำรอ่ำนแล้วตั้งค�ำถำมว่ำผู้เขียนก�ำลังสื่อเรื่องอะไร ใคร ท�ำอะไร เมื่อไร

          ที่ไหน ด้วยเหตุผลใด และอย่ำงไร ดังนี้
                       ย่อหน้ำนี้สื่อเรื่องของใคร จะพบค�ำที่เขียนต่ำงกันที่เกี่ยวข้องกับบุคคล ๓ ค�ำ คือ ค�ำว่ำ
          “ชำวเรือ” “พวกแม่ค้ำที่ใช้เรือ” และ “เจ้ำของเรือ” แม้ค�ำทั้ง ๓ ค�ำจะเขียนต่ำงกัน แต่สื่อควำมหมำยเหมือนกัน

          ถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเรือ เมื่อพิจำรณำแล้ว ค�ำที่สื่อควำมหมำยครอบคลุมย่อหน้ำนี้ก็คือ ค�ำว่ำ “ชำวเรือ”







          ๑  ต�ำรำบำงเล่มใช้ว่ำ “ค�ำกุญแจ” “ค�ำหลัก” หรือ “ค�ำไข”


      38      คู่มือการดำาเนินงานขับเคลื่อนสู่ความสำาเร็จ
              ในการพัฒนาคุณภาพการเรียนการสอนภาษาไทย ปีงบประมาณ พ.ศ. ๒๕๖๕
   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48   49