Page 84 - อัยการนิเทศ (หนังสือราชการของสำนักงานอัยการสูงสุด) เล่มที่ 86 พ.ศ. 2564
P. 84

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ ๓๕๖๑/๒๕๖๓

          พ.ร.บ. จราจรทางบก พ.ศ. ๒๕๒๒ (มาตรา ๑๔๒ วรรคสอง, ๑๕๔ (๓))

          ป.อ. ไม่ปฏิบัติตามคำสั่งเจ้าพนักงาน (มาตรา ๓๖๘)


          


   การที่จำเลยไม่ยอมให้ทดสอบว่าหย่อนความสามารถในอันที่จะขับหรือเมาสุรา
          ด้วยวิธีการตรวจวัดลมหายใจของพนักงานจราจรนั้นเป็นการไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของ
          เจ้าพนักงานจราจร อันเป็นความผิดตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. ๒๕๒๒ ซึ่งบัญญัติไว้
          เป็นพิเศษในมาตรา ๑๔๒ วรรคสอง ซึ่งหากฝ่าฝืนบทบัญญัตินี้จะมีส่วนที่ว่าด้วยบทกำหนดโทษ
          ในมาตรา ๑๕๔ (๓) โดยระวางโทษปรับครั้งละไม่เกินหนึ่งพันบาท จึงเห็นได้ว่า การไม่ปฏิบัติ
          ตามคำสั่งเช่นนี้ พระราชบัญญัติจรจรทางบกฯ กำหนดโทษไว้โดยเฉพาะเป็นพิเศษแล้ว ดังนั้น

          กรณีจึงไม่เป็นเรื่องไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานตามความหมายของมาตรา ๓๖๘
          แห่งประมวลกฎหมายอาญา อันเป็นบทกฎหมายทั่วไป การกระทำของจำเลยจึงไม่เป็นความผิด
          ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๖๘ วรรคหนึ่ง
                                  ______________________________

          
             พนักงานอัยการคดีศาลแขวงเชียงใหม่                โจทก์

          ระหว่าง
   {

          
             นาย ค.                                          จำเลย


                โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๒๘ เมษายน ๒๕๖๒ เวลากลางคืนก่อนเที่ยง จำเลยกระทำความผิด
          หลายกรรมต่างกัน กล่าวคือ จำเลยซึ่งเป็นผู้ขับรถโดยไม่ได้รับใบอนุญาตขับรถ และพนักงานสอบสวน
          ทำการเปรียบเทียบปรับแล้ว ได้ขับรถยนต์หมายเลขทะเบียน ๘๒๐๔ เชียงใหม่ ไปตามถนนสาธารณะ

          สายคันคลองชลประทาน ตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่ ไปถึงด่านตรวจค้น
          จับกุมผู้กระทำผิดและป้องกันอาชญากรรมและกวดขันการบังคับใช้กฎหมายจราจรของ
          สถานีตำรวจภูธรภูพิงค์ราชนิวศน์ ซึ่งมีร้อยตำรวจเอก ธ. รองสารวัตรป้องกันและปราบปราม
          หัวหน้าชุดตรวจกับพวกซึ่งเป็นเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่และเป็นเจ้าพนักงานจราจรแสดงสัญญาณ
          จราจรให้หยุดตรวจและสั่งให้มีการทดสอบจำเลยซึ่งเป็นผู้ขับขี่ว่า หย่อนความสามารถในการขับ
          หรือเมาสุราหรือของเมาอย่างอื่นหรือไม่ จำเลยซึ่งมีอาการเมาสุรา โดยเมื่อลงจากรถยนต์เดินโซเซไปมา

          ไม่สามารถทรงตัวให้ตรงทางได้ มีกลิ่นสุราออกจากปากและจมูก พูดอ้อแอ้ เสียงดังไม่มีความหมาย
          ตอบคำถามอันเป็นอาการแสดงของผู้มีปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือดเกินกว่า ๕๐ มิลลิกรัมเปอร์เซ็นต์
          ซึ่งมีปริมาณเกินกว่ากฎกระทรวง แต่จำเลยไม่ยอมทดสอบการตรวจวัดจากลมหายใจโดยไม่มีเหตุสมควร
          อันเป็นการเข้าข้อสันนิษฐานตามกฎหมายว่าจำเลยเป็นผู้ขับขี่รถในขณะเมาสุรา  ขอให้ลงโทษ
          ตามพระราชบัญญัติจราจรทางบก พ.ศ. ๒๕๒๒ มาตรา ๔, ๒๔, ๔๓ (๒), ๑๔๒, ๑๔๒ วรรคสอง,

          ๑๕๔, ๑๕๔ (๓), ๑๖๐ ตรี ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๙๑, ๓๖๘



              74    คำพิพากษาศาลฎีกา
   79   80   81   82   83   84   85   86   87   88   89