Page 98 - ทวารวดี ประตูสู่การค้าบนเส้นทางสายไหมทางทะเล
P. 98
1077 ที่เมืองหลวงมีวัดเพิ่มมากขึ้นเป็น 1,367 แห่ง ส่วนเมืองอื่นๆ มีมากถึง
102
30,000 แห่ง โดยมีพระและแม่ชีมากกว่า 2,000,000 คน ดังนั้นเมือง
เหล่านี้จึงมีความต้องการสินค้าฟุ่มเฟือยจากต่างถิ่น
ส่วนดินแดนทางภาคใต้ของจีนนั้นมีกวางตุ้งและฮานอยเป็น
เมืองท่าส าคัญ ดังที่เอกสารสมัยราชวงศ์ฉีใต้ระบุว่า “เรือของพ่อค้าเดินทาง
มาจากถิ่นที่ห่างไกลและน าสินค้าเหล่านี้มายังมณฑลทางใต้ ดังนั้นบริเวณ
อ่าวตั๋วเกี๋ยและกวางตุ้งจึงร ่ารวยและรุ่งเรือง โดยสินค้าเหล่านี้จะเก็บรักษาอยู่
103
ในคลังของหลวง” เหตุนี้หากเกิดเหตุความไม่สงบขึ้นที่เมืองท่าทั้ง
สองแห่ง (เป็นถิ่นฐานเดิมของชาวเยว่) ปริมาณการค้าของจีนกับต่างชาติ
ก็จะถดถอยลงไปด้วย เห็นได้จากจ านวนครั้งของการส่งบรรณาการเข้ามา
ของประเทศต่างๆ ที่มีไม่มากนัก แต่ถ้าหากองค์พระจักรพรรดิจีนทรง
สนับสนุนการค้าตามชายฝั่งทะเล คณะทูตพร้อมบรรณาการจากดินแดน
104
ต่างๆ ก็จะมุ่งเดินทางเข้ามายังจีนเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ ทั้งนี้เอกสาร
สมัยราชวงศ์ซุ่งใต้ที่เขียนขึ้นใน พ.ศ. 1030 ได้ให้รายละเอียดที่น่าสนใจ
ดังนี้
“สินค้าชั้นดีจากทะเลและภูเขา
ที่มาจากอินเดียและประเทศตามรายทาง ได้แก่
นอแรดอันมีค่า ขนนกกระเต็น (kingfisher
feathers) ไข่มุกที่งดงาม และผ้าที่ท าจากเส้นใย
ของแร่ใยหิน (fire cloths - asbestos) และของ
อื่นๆ อีกหลายพันรายการ รวมถึงพระธรรม
ค าสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ดังนั้นจึงมีแถว
ของเรือล าน้อยใหญ่ตามเส้นทางนี้ ซึ่งพ่อค้าและ
105
คณะทูตได้เดินทางเข้ามาติดต่อค้าขาย”
87
