Page 141 - อัยการนิเทศ (หนังสือราชการของสำนักงานอัยการสูงสุด) เล่มที่ 86 พ.ศ. 2564
P. 141
๕. คำชี้ขาดความเห็นแย้งของอัยการสูงสุดที่มีประเด็นการวินิจฉัยว่าเป็นกรณีเข้า
เงื่อนไขระงับคดีหรือไม่
(๑) คำชี้ขาดความเห็นแย้ง สำนวนเลขรับที่ ชย.๑๕๖/๒๕๖๐
ความผิดฐานเป็นคนต่างด้าวทำงานโดยไม่ได้รับใบอนุญาต ปัจจุบันได้มีพระราชกำหนด
การบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๖๐ ซึ่งมีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐
บัญญัติยกเลิกพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๕๑ แม้จะได้บัญญัติให้ความผิด
ฐานดังกล่าวเป็นความผิดตามพระราชกำหนดการบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว
พ.ศ. ๒๕๖๐ แต่เมื่อต่อมาได้มีคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ ๓๓/๒๕๖๐
เรื่อง มาตรการชั่วคราวเพื่อแก้ไขข้อขัดข้องในการบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว
กำหนดให้ระวางโทษสำหรับความผิดฐานดังกล่าว มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๖๑
เป็นต้นไป ดังนั้น ในช่วงระหว่างวันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐ ถึงวันที่ ๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๐
ความผิดฐานดังกล่าวจึงไม่มีบทลงโทษ เมื่อความผิดในคดีนี้เกิดขึ้นก่อนวันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐
จึงเป็นกรณีที่กฎหมายซึ่งใช้ในขณะกระทำความผิดแตกต่างกับกฎหมายที่ใช้ภายหลังการกระทำ
ความผิดในส่วนที่เกี่ยวข้องกับโทษ ต้องใช้พระราชกำหนดการบริหารจัดการการทำงานของ
คนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๖๐ ประกอบคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ ๓๓/๒๕๖๐
อันเป็นกฎหมายที่เป็นคุณแก่ผู้กระทำความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓ ซึ่งเป็นกรณี
ที่มีกฎหมายยกเว้นโทษ สิทธินำคดีอาญามาฟ้องสำหรับความผิดฐานดังกล่าวย่อมระงับไป
ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๓๙ (๗) เข้าเงื่อนไขระงับคดีที่ต้องสั่งยุติ
การดำเนินคดีตามระเบียบสำนักงานอัยการสูงสุดว่าด้วยการดำเนินคดีอาญาของพนักงานอัยการ
พ.ศ. ๒๕๔๗ ข้อ ๕๔ (๗)
หมายเหตุเพื่ออธิบายเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำชี้ขาดความเห็นแย้ง สำนวนเลขรับที่ ชย.๑๕๖/๒๕๖๐
สืบเนื่องจากเดิมมีพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๕๑ และต่อมามี
พระราชกำหนดการบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๖๐ ซึ่งมีผลใช้บังคับตั้งแต่
วันที่ ๒๓ มิถุนายน ๒๕๖๐ บัญญัติยกเลิกพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๕๑
โดยที่บทความผิดตามพระราชบัญญัติการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๕๑ ได้มีการนำไปบัญญัติไว้
ในพระราชกำหนดการบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๖๐ ต่อมามีคำสั่งหัวหน้า
คณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ ๓๓/๒๕๖๐ เรื่อง มาตรการชั่วคราวเพื่อแก้ไขข้อขัดข้องในการ
บริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว ลงวันที่ ๔ กรกฎาคม ๒๕๖๐ กำหนดให้มาตรา ๑๐๑
(ซึ่งเป็นระวางโทษของความผิดฐานเป็นคนต่างด้าวทำงานโดยไม่มีใบอนุญาต ตามมาตรา ๘),
มาตรา ๑๐๒ (ซึ่งเป็นระวางโทษของความผิดฐานรับคนต่างด้าวทำงานที่มีประกาศห้ามคนต่างด้าว
ทำหรือรับคนต่างด้าวทำงานโดยที่คนต่างด้าวไม่มีใบอนุญาต ตามมาตรา ๙), มาตรา ๑๑๙
(ซึ่งเป็นทั้งบทความผิดและระวางโทษของความผิดฐานเป็นคนต่างด้าวทำงานโดยไม่แจ้งให้
นายทะเบียนทราบกรณีที่มีหน้าที่ต้องแจ้ง) และมาตรา ๑๒๒ (ซึ่งเป็นระวางโทษของความผิดฐาน
เป็นคนต่างด้าวทำงานไม่ตรงตามที่กำหนดไว้ในใบอนุญาต ตามมาตรา ๗๓) แห่งพระราชกำหนด
การบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว พ.ศ. ๒๕๖๐ มีผลใช้บังคับตั้งแต่วันที่ ๑ มกราคม ๒๕๖๑
อัยการนิเทศ เล่มที่ ๘๖ พ.ศ. ๒๕๖๔ 131
